Archief van jaar: 2025

‘Een nieuwe lente, een nieuw geluid’. Deze dichtregel van Herman Gorter past goed bij dit nieuwe nummer van ons Salesiaans Contact. We nemen u mee naar het bezoek van mensen uit Friersdale aan ons land. Dit om de onderlinge band te versterken. We blikken vooruit op het 150-jarig jubileum van de Oblaten van Franciscus van Sales en we kijken dankbaar terug op het lange leven van onze medebroeder Willem Spann: dat er nu voor hem een nieuwe en eeuwige lente mag aanbreken.

Uit de pen van ………..

In het januarinummer van het Salesiaans Contact ben ik geëindigd met de mededeling dat ik de bedden ging opmaken voor onze Zuid Afrikaanse gasten.

Gelukkig kwamen ze geheel volgens plan op dinsdag 21 januari op Schiphol aan, bepakt met grote koffers. Na alles in de beschikbare auto’s gepropt te hebben kon er koers naar Eemnes gezet worden. Iedereen werd op het logeeradres afgezet en daar even de tijd gegeven om zich op te frissen en daarna meteen richting de Schoter te gaan, waar een boerenkoolavond op het programma stond. Die wordt jaarlijks gehouden voor alle vrijwilligers van de Stichting Friersdale en kon nu mooi gecombineerd worden met het welkom van de gasten.
De volgende dag werd ik ’s morgens door onze lieve zussen enthousiast op z’n Afrikaans toegezongen ter gelegenheid van mijn verjaardag; dit gebeurde twee keer want het moest natuurlijk wel gefilmd worden. Na het ontbijt kregen de gasten een rondleiding door Eemnes, een lunch in het Huis van Eemnes, brachten een kort bezoek aan Wijnand van Wegen in Huizen en het geboortehuis van Wijnand in Eemnes en de basiliek in Laren. Gelukkig waren ze ’s avonds vrij en konden ze even bijkomen van alle indrukken.
Op donderdag ben ik met onze schoonzoon Norman, die stadsgids is in o.a. Amsterdam met de gasten per trein naar onze hoofdstad gereisd. Het hoogtepunt van de dag lag meteen aan het begin van het bezoek: een rondvaart, voor de meesten was het de eerste keer dat ze op een boot zaten. We hebben een leuke rondleiding gehad en veel gezien, gezellig met elkaar geluncht en natuurlijk veel souvenirwinkeltjes bezocht. De afsluiting met de duiven op de Dam was natuurlijk ook geweldig. 
Op vrijdag werd de Mariaschool bezocht; en ’s middags was er een bezoek aan Utrecht met een rondleiding door Rick van Hees. De zussen bij ons waren erg onder de indruk van alles en gingen vroeg naar bed.
Zaterdagmorgen werd er even in de kerk geoefend voor de viering van zondag. En ’s middags bezochten we het kasteel Haarzuilens. ’s Avonds kwamen alle gasten met de gastgezinnen bij ons op de koffie en borrel. Dat was erg gezellig.

De zondag begon met een mooie viering waarin de gasten allemaal een deel voor hun rekening namen; er werd gezongen, gedanst en muziek gemaakt. Ook de djembé groep en het koor Nicoza waren erbij om de viering nog feestelijker te maken. Bij de koffie was er alle ruimte voor de parochianen en andere belangstellenden om met de gasten te praten.

Na de lunch hebben het Eemnesser en Afrikaanse bestuur een goede vergadering gehad en duidelijk afspraken kunnen maken hoe we in de toekomst samen verder gaan.
Aan het eind van de middag kwamen de gastouders met verschillende gerechten naar de Schoter en hebben we heerlijk met elkaar gegeten. Tot slot werden de gastgezinnen allemaal bedankt voor de gastvrijheid en de vriendschap die ontstaan is. De thema’s: “Ons groei namekaar” en “Samen naar de toekomst” zijn helemaal goed gekomen.

       

Op maandagochtend is er nog een basisschool bezocht en daarna was het tijd om de koffers weer in te pakken en na een kleine maaltijd gingen we om 17.30 uur richting Schiphol.

We kunnen terugkijken op een zeer geslaagde logeerpartij, de banden zijn aangehaald en nieuwe banden zijn gesmeed. Vol vertrouwen kijken we naar de toekomst.

Voor meer informatie kunt u ook nog kijken op de website: www.friersdale-eemnes.nl

150 jaar Oblaten van Franciscus van Sales

Dit jaar bestaat onze congregatie 150 jaar. Een jubileum dat we niet zo maar voorbij laten gaan. Een feestcommissie is al bezig om de slingers op te hangen om er op 8 mei een feestelijke dag van te maken.

Wij, Oblaten van de H. Franciscus van Sales, zijn in 1875 in Troyes – toen de hoofdstad van de Champagnestreek- gesticht. Dat is ruim 250 jaar na het overlijden van Franciscus van Sales, die leefde van 1567 – 1622.
Franciscus van Sales had in 1610 samen met Jeanne de Chantal de zusters van de Visitatie in Annecy gesticht. Hij wilde ook een congregatie voor mannen stichten maar daar is hij niet meer aan toe gekomen. De Visitatiezuster Jacqueline Favre stond aan de bakermat van een nieuw visitatieklooster in Troyes (1631).

In dat klooster werd zuster Marie de Sales Chappuis (de Goede Moeder) rond 1826 benoemd tot overste. In haar noviciaatsjaar(1815-1816) ervoer ze tijdens haar gebed buitengewone inzichten in haar relatie met God en de plannen die Hij voor haar in petto had. Ze verdiepte zich in de geschriften van Franciscus van Sales en riep later uit dat ze alles wat ze nodig had en wilde in zijn geschriften vond. In 1843 werd de pas gewijde priester Louis Brisson door de bisschop van Troyes benoemd tot biechtvader en leidsman. Daarnaast gaf hij les in natuurkunde, scheikunde en sterrenkunde aan de leerlingen van het internaat bij de zusters. Abbé Louis Brisson was een wonderlijke man. Jaren heeft het geduurd, voordat hij toegaf aan het dringende verzoek van Marie de Sales Chappuis, de ‘Goede Moeder’ : “U moet een mannencongregatie stichten in de geest van Frans van Sales. God wil het!” De meest vreemde en in onze ‘moder¬ne’ ogen onwaarschijnlijke gebeurtenis¬sen haalden hem tenslotte over de streep. Er was zelfs sprake van een ver¬schijning van Christus zelf; de zusters wijzen je nu nog heel eerbiedig de met een bronzen plaatje aangeduide plek waar Hij gestaan moet hebben. In 2002 heb ikzelf op die plek mogen staan. Hoe dan ook: de mannencongregatie kwám er.

Louis Brisson legde met een handvol andere priesters de eerste kloosterge¬loften af in handen van de bisschop van Troyes. De meesten waren, net als hij zelf, al wat oudere ‘wereldhe¬ren’ die in het onderwijs werkten. Dat gebeurde in 1876, toen Pater Louis Brisson bijna zestig was. Als stichtingsdatum voor de Oblaten is gekozen 21 decem¬ber 1875, de dag waarop door ‘Rome’ de voorlopige goedkeuring gegeven werd. Zo aarzelend als Abbé Brisson aan het werk begon dat de Goede Moeder hem in naam van God oplegde (zij zelf stierf op 7 oktober 1875), zo ijverig heeft hij nog 33 jaar met grote energie aan de innerlijke en uiterlijke groei ervan gewerkt. Pas vijf jaar voor¬dat hij stierf verliet hij Troyes om te gaan wonen in een kleine woning in zijn geboortedorpje Plancy. De omstan-digheden dwongen hem daartoe. Want Frankrijk had weer een van haar anti¬kerkelijke kuren gekregen. Als jonge en nog nauwelijks opgemerkte stichting werden de Oblaten niet direct in hun voortbestaan bedreigd, maar toch waren ook voor hen voorzichtigheid en verstandig vooruitzien geboden. Ook had Brisson al snel een conflict met de bisschop van Troyes, want de congregatie was van het diocesane recht (viel onder verantwoordelijkheid van de lokale bisschop). Brisson zocht daarom contact met de Congregatie van de Propaganda Fide in Rome. Deze gaat over de missiegebieden. Brisson vroeg om aan de Oblaten een missegebied toe te wijzen. Het werd Zuid-Afrika. Vanaf dat moment viel de jonge congregatie rechtstreeks onder ‘Rome’ en was niet afhankelijk van de willekeur van bisschoppen; problemen met de bisschop van Troyes hadden de stichter genoeg leergeld doen betalen.

De Oblaten werken en leven nu in Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk, Italië, Amerika, Brazilië, Ecuador, Haïti, India, Benin en sinds 1927 in Nederland.

In oktober gaan we dit 150-jarig jubileum vieren in Troyes. Ook staat elk land dit jaar op feestelijke wijze stil bij dit dubbeljubileum: n.l. de 150e sterfdag van de Goede Moeder en 150 jaar Oblaten.

Ik wens u allen voor nu een prachtige lente toe, een goede voorbereiding op het feest van Pasen!

 

IN MEMORIAM WILLEM SPANN

Lieve mensen, wellicht hebben jullie langs een of andere weg vernomen dat onze pater Willem Spann in januari een lelijke val heeft gemaakt. We hebben toen niet meteen het vermoeden gehad, dat dit een prelude was op het gaan naar zijn sterven. Enkele weken geleden is hij opnieuw gevallen en heeft hij bij nader inzien zijn heup gebroken. De artsen hebben getwijfeld of een operatie hem nog zou kunnen redden. Willem zelf was echter zo vol levenswil, dat hij uiteindelijk toch is geopereerd ondanks zijn hoge leeftijd en zijn zwakke hart. Maar helaas bleek na korte tijd dat zijn levenseinde niet ver meer kon zijn. Op de morgen van 8 april iets na negen uur is hij uiteindelijk heel rustig ingeslapen. Enerzijds kunnen we vrede hebben met zijn dood. We mogen dankbaar zijn voor zijn lange leven van bijna 92 jaar. Hij heeft bijna tot het einde toe zich kunnen en mogen inzetten voor onze congregatie. Ook al maakte hij geen deel uit van een Salesiaanse Kring, hij voelde zich er heel nauw mee verbonden. Tot op zijn zeer hoge leeftijd heeft hij gezorgd voor allerlei vertaalwerk. Hij had nog nieuwe plannen zelfs. Anderzijds voelen we heel intens de kwetsbaarheid van ons kleine en ouder wordende Oblatengroepje. Iemand, met wie je je zolang verbonden voelde door een hartelijke broederschap, moeten afgeven aan de dood slaat opnieuw een pijnlijke wonde op weg naar onze uiteindelijke voltooiing. Het enige dat ons overblijft is het vertrouwen, dat er over de grens van de dood heen een God is, die een ‘arm om Willems schouder’ slaat en hem thuis haalt, voorgoed.
Op dinsdag 15 april hebben we afscheid genomen van Willem in de kapel van het Woonzorgcentrum Joannes Zwijsen in Tilburg. Daarna hebben we hem te rusten gelegd bij zijn en onze medebroeders op het kerkhof van Broekhoven. We geven hem onze dankbaarheid om zijn leven mee. Zijn leven is voor ons en voor velen een uniek ‘Godsgeschenk’ geweest. We gunnen en bidden voor hem om rust, vrede, eeuwige liefde.