2e zondag van Pasen – Beloken Pasen

2e Zondag van Pasen – Beloken Pasen
Handelingen der Apostelen 5,12-16;
Johannes 20,19-31

DE GELOVIGE THOMAS

Wat een geluk, dat hij zich niet laat meeslepen
door dat geloven achter gesloten deuren.
Hij is een realist, geen dromer.
Geloven is niet iets buiten de werkelijkheid.
Het moet voeten in onze aarde hebben.
Het is niet los verkrijgbaar.
Geloven is leven, is liefhebben, is vergeven.
Maar geloven is ook: twijfelen, tekort schieten.
Het krijgt misschien wel het meest handen en voeten,
waar het leven ons wonden toebrengt.
Want dat is geloven vooral: worstelen, zoeken,
telkens nieuwe wegen gaan, deuren openen naar anderen.
Het is het lijden zien op uitnodiging van de Levende zelf.
Hij zei: Bezie mijn handen,
steek uw hand uit naar mijn wonden.
In het lijden van onze tijd en onze wereld
mogen we de Verrezene herkennen en erkennen.
Waar mensen in opstand komen tegen onrecht,
daar staat Hij opnieuw op en zegt vrede aan.
Als mensen kopje onder dreigen te gaan aan het leven,
dan staat Hij op om – door mensen – vaste grond te worden.
En als mensen zich terneer gedrukt voelen,
daar is Hij vergevend aanwezig.
Thomas heeft dat als geen ander ingezien.
Geloven in de Verrezene kun je pas,
als je handen uitsteekt naar de wonden van deze wereld.
In het lijden komt Hij aanwezig,
soms onzichtbaar, soms ontastbaar.
En toch: ook ongezien mogen we in Hem geloven
als een fundament voor ons leven,
als een garantie voor een eeuwige toekomst.

Wim Holterman osfs