Salesiaans Contact oktober 2025

In een grandioos weekend hebben we in het Franse Troyes samen met medebroeders van alle kanten van de wereld het 150-jarig bestaan van de Oblaten van Franciscus van Sales mogen vieren. U vindt hiervan een kort verslag in dit nummer van de hand van Marus Tijssen. Wil Vos deelt met ons van haar ‘Waardevol geschenk’ dat haar uitnodigt tot meditatie. Fijn dat we haar gedachten al lezend tot de onze mogen maken.

Alle goeds voor iedereen, Wim Holterman

Verslag van de reis naar Troyes, 2 t/m 5 oktober 2025

We schrijven 1875 en 2025 (de tijd waarin we nu leven), een tijdsspanne van 150 jaar tussen deze twee jaartallen en voelen de geladenheid van deze periode. We besluiten als Werkgroep Spiritualiteit dat we met een delegatie van de Salesiaanse Familie zullen afreizen naar de roots van de Oblaten van Franciscus van Sales, het Franse Troyes ten oosten van Parijs.
De reden: de Oblaten vieren dit jaar een dubbeljubileum; 150 jaar geleden stichtte  Louis Brisson de congregatie in deze stad. Hij werd 34 jaar lang achter zijn broek gezeten door Marie de Sales Chappuis, om een mannelijke congregatie te stichten met als spiritueel patroon Franciscus van Sales, prinsbisschop van Geneve, residerend in Annecy  (de Oblatinnen waren een paar jaar daarvoor gesticht). In datzelfde jaar 1875 overleed Marie de Sales Chappuis; haar opdracht was volbracht na een tumultueus leven als Visitandin.  Twee gedenkwaardige feiten, die het vieren waard zijn en die deze reis rechtvaardigen.

Op Donderdag 2 Oktober 9.30 u. vertrokken we met een groep van 16 personen: 3 Oblaten en verder vertegenwoordigers van, op een na, alle kringen vanuit Sint Oedenrode.  Onderweg werden verwachtingen gedeeld en genoten we van cakejes, die Annerie Arets ons had meegegeven en zongen we Marianne Mens toe , die jarig was.

Na een tussenstop kwamen we aan in Plancy, de geboorte- en sterfplaats van Louis Brisson. Plancy in de regio Champagne, het land van wijn, windmolens, boerencoöperaties en silo`s. We werden daar hartelijk ontvangen door de enige zuster die nog in het sterfhuis van Brisson woont. We bezochten de kerk en het huisje met de sterfkamer en genoten van de gepresenteerde drank en koekjes. We vervolgden onze weg naar Troyes en zochten daar in het hotel onze kamers op. Daarna verdeelden we ons in groepjes om wat te gaan eten in een van de volop aanwezige eetgelegenheden in het centrum.

Vrijdag,

De eerste volle dag in Troyes was er een openingsceremonie gepland in de Kathedraal om 14.30 u. Dus tot 14.00 uur hadden we de mogelijkheid het prachtige middeleeuwse centrum van de stad te bezoeken. Wij liepen een stuk van de stadswandeling langs schitterende bezienswaardigheden: heel veel vakwerkhuizen en veel kerken op een klein gebied. Een hele historische stad. Na de openingsceremonie in de kathedraal was er voor menig Oblaat een blij weerzien op het plein tussen collegae uit vele landen. Cyprien, een Franse Oblaat, die een groot deel van de organisatie aanstuurde, verzorgde daarop nog een rondleiding langs drie kerken: de Urbanus, de Saint Jean en de prachtige Madeleinekerk.

Uiteindelijk kwamen we aan bij Saint Bernard, het eerste opleidingshuis dat Brisson kocht, nu een lyceum voor jongeren. We werden  daar ontvangen met een warme maaltijd in de kantine van het Lyceum. Champagne werd bij alle gelegenheden vrijelijk uitgedeeld, waarna steeds heerlijke wijn volgde. De Afrikaanse Oblaten zongen begeesterd een door hun gemaakt lied, waarin ze zich presenteerden;” Nous sommes les Oblats de Saint Francois de Sales”. Toen volgde er nog een concertje in de Saint Nicolaskerk. Een groep enthousiaste jongeren uit het jongerenpastoraat trakteerde ons daar op muziek en religieuze liederen, die we mee mochten zingen. Op de terugweg naar het hotel werden we begeleid door een behulpzame lokale dame, die ons de kortste route wees.

Zaterdag was een drukbezette dag. We bezochten de viering bij de Visitatie en werden daarna in 4 groepen rondgeleid door het huis. We bezochten de crypte van de Goede Moeder en de plaats waar Brisson haar vaak  ontmoette, achter een traliewerk, en waar Brisson uiteindelijk de Heer zag en koos voor zijn stichtingsopdracht.  We bezochten het uitgebreide tuincomplex. Bij alle bezienswaardigheden kregen we  van de zusters veel wonderbaarlijke verhalen te horen. We genoten een lunch bij de Oblatinnen een paar honderd meter verderop en we kregen (te) lange verhalen in het rap Frans met betrekking tot ontstaan van de stichting en uitbreiding over de vele landen, waar Oblaten te vinden zijn. Menigeen van ons zat dan ook te knikkebollen! We konden ons vergapen aan de beroemde klok van Brisson, Vervolgens was er een galadiner op Saint Bernard. Wat een organisatie, wat een werk en wat een goede verzorging van alle gasten, Chapeau!! De avond werd afgesloten met een soort van bonte avond.

Op Zondag bezochten we de plaats waar Leonie Aviat haar eerste gelofte aflegde en werkte met de fabrieksmeisjes. Weer werden we overladen met heiligenverhalen. De vertalers (van Frans naar Engels) wisten gelukkig laconiek de te religieuze saus wat af te romen. We kregen een zeer uitgebreide warme lunch aangeboden door vrolijke Oblatinnen. De Oblaten kregen een mooie kaars en 3 flessen champagne aangeboden voor thuis.  We wandelden vandaar, met de flessen en de kaarsen, naar de Kathedraal voor de wijdingsceremonie van 2 diakens en 3 priester-Oblaten.

Een indrukwekkende, drie uur durende viering in een overvolle kathedraal met tientallen priesters, die zelf geëmotioneerd de handen oplegden bij de al even emotionele wijdelingen. Ook ons liet dat niet onberoerd: het doorgeven van de spiritualiteit van FvS wordt mede hierdoor gegarandeerd. Toen we de kerk verlieten kwam de bus al aanrijden om ons naar Sint Oedenrode terug te brengen, waar we om 1.05 u. die nacht vermoeid, maar ook zeer voldaan afscheid van elkaar namen, dankbaar voor wat we samen hadden beleefd in verbondenheid met elkaar.

 

EEN WAARDEVOL GESCHENK

Meer en meer maakt het licht van de zomer plaats voor de schemering van de invallende herfst. De dagen worden rap korter, de avonden langer. Voor het eerst sinds lange tijd zie ik deze seizoenswisseling weer met vertrouwen tegemoet. De laatste jaren bezorgden een naderende herfst en winter mij een diep gevoel van onbehagen. Maar nu ik vanuit het open, stille en ’s nachts zo donkere buitengebied van Eemnes teruggekeerd ben naar de geborgenheid van het dorp, is dat gevoel verdwenen. Weer in de bewoonde wereld te mogen en te kunnen wonen stemt mij dan ook nog altijd met diepe dankbaarheid. Twee jaar geleden al nam ik het besluit om mijn geboorteplek aan de uiterste rand van de polder, waar ik na 36 jaar uiteindelijk toch weer was geplant, wederom te verlaten. Dat ging gepaard met veel wikken en wegen,  waarbij ik o.a. ook bij Franciscus van Sales te rade ging, middels zijn boek “Inleiding tot het devote leven”. Op de allereerste plaats zijn de aanbevelingen daarin gericht op het verbeteren van onszelf met betrekking tot onze relatie met God. Maar daar voor mij die relatie geheel geïntegreerd is in het leven van alle dag, is het heel gewoon geworden in tal van zaken dat boek erop na te slaan. Dus ook toen bij mij dat gevoel van verlangen naar een ander leven almaar sterker werd. In het 6^de hoofdstuk van het tweede deel van dat boek las ik:

“JE MOET ECHTER NIET TEVREDEN ZIJN MET GEVOELENS IN HET ALGEMEEN, HET GAAT ER JUIST OM ZE TE LATEN UITMONDEN IN PRAKTISCHE BESLUITEN”

Maar alleen met een besluit kom je volgens Franciscus nog geen steek verder:

“WANT NIET MET GEVOELENS VERBETER JE JEZELF, MAAR WEL MET HET VASTE VOORNEMEN JE BESLUITEN OOK UIT TE VOEREN”.

Om een lang verhaal kort te maken: die uitvoering heeft veel energie gekost, maar wat heeft het veel opgeleverd!

Edith Spelt, een kunstenares, waar ik al jaren een bijzonere vriendschap mee heb, bood mij als geschenk bij het begin van deze nieuwe levensfase aan, dat ik één van de vele schilderijen die zij ooit maakte mocht uitzoeken. Zij schildert vanuit de spirituele wereld, zoals zij dat zelf verwoordt en een groot aantal van haar werken staan in depot. Middels een catalogus kon ik een keuze maken. Eén sprong er voor mij direct uit: Een groot doek, waarop een vrolijk gekleurde weg is afgebeeld. Aan de rand daarvan echter, tekenen zich donkere contouren af en ineens eindigt die weg abrupt. Maar niet in een donker gat, nee, rond het niets is een explosie te zien van kleuren, vooral van groen. De kleur van de hoop! Ik werd er helemaal warm van. Met verf en penselen had Edith mijn ervaring vast weten te leggen dat, als alle grond onder je voeten verdwijnt, je toch nooit hoeft te wanhopen. Dat als je valt, het in Gods’ handen is.

Als er iets is, waar we in deze wereld nu behoefte aan hebben, dan is het wel hoop. Aan de hoop als zodanig heeft Franciscus van Sales geen enkel hoofdstuk van zijn boek  “de Inleiding” gewijd, maar tegelijkertijd ademt alles wat Hij daarin heeft geschreven die hoop uit. Hoop, dat wij uiteindelijk onze bestemming zullen vinden in God, die in onmetelijke liefde naar ons omziet en die nooit laat varen het werk van zijn handen. Hoop, van waaruit ook Pater Brisson (1817-1908) stichter van de Oblatinnen en Oblaten van Franciscus van Sales moet hebben geleefd, toen aan het eind van zijn leven zijn hele levenswerk ten onder dreigde te gaan. Aan het begin van de 20^ste eeuw moest hij toezien, hoe op last van de Franse regering  alle religieuze congregaties in Frankrijk opgeheven werden, dus ook die van hem. Maar ook de scholen en jeugdhuizen die hij  had opgericht. Zelfs zijn eigen  huis in Troyes, evenals dat in Plancy, werd hem ontnomen. Maar daar Oblaten en Oblatinnen zich intussen hadden verspreid  over delen van Europa en de verdere wereld, bleek de spiritualiteit van Franciscus van Sales gelukkig niet meer te stoppen!

Dat mocht ik met vele anderen de eerste dagen van oktober weer ervaren in Troyes, waar we bijeen waren rond de feestelijkheden die daar plaatsvonden ter gelegenheid van het feit dat het 150 jaar geleden was dat Pater Brisson  de congregatie van de Oblaten van Franciscus van Sales    stichtte. Het waren onvergetelijke dagen, waarin die Salesiaanse spiritualiteit volop voelbaar was en uitgedragen werd. Maar voor mij waren ze tevens een bron van inspiratie om deze spiritualiteit uit te blíjven dragen, met alle middelen die ons daarbij ter beschikking staan.

Weer thuis kijk ik naar mijn schilderij, dat een zodanige plek in mijn huis heeft gekregen, dat niets de aandacht afleidt van hetgeen erop te zien is.  Een plek die mij uittilt boven de hectiek van alledag en die uitnodigt tot meditatie. Een  klein, maar voor mij heel bijzonder detail: Edith schilderde het al in 2003, het jaar dat ik voor het eerst in Annecy in de voetsporen van Franciscus van Sales mocht treden…….. maakt dit geschenk voor mij nog waardevoller!

 

Om de feestelijke vieringen in Troyes te bekijken kunt u de volgende link gebruiken:

Op YouTube:  Le monde de François de Sales

Daar staan de openingsceremonie en de viering op zaterdag 4 oktober 2025; voor de viering van zondag 5 oktober kunt u onderstaande link gebruiken.

https://www.youtube.com/live/gLGb6KtC4VY?feature=shared