Archief voor categorie: Actueel

3e Zondag door het jaar
Nehemia 8,2-4a.5-6.8-10; Lucas 1,1-4.4,14-21.

DAT MOEILIJKE BOEK…

De Bijbel is een moeilijk boek,
uit een andere tijd en cultuur.
Soms is het onbegrijpelijk.
Met de beste wil van de wereld:
je kunt er niets mee doen.
Het lijkt een boek voor geleerden
en voor vrome zielen.
Bij ons staat het vaak ongeopend
en onder het stof op de boekenplank.

En toch vraagt het om geopend te worden.
Het kan namelijk veel vertellen:
over onze gevoelens, over onze bestemming.
Het zegt ons iets over onze levensrichting.
Het zingt onze opstandigheid uit,
maar ook onze dankbaarheid en ons verlangen.
Het is een uitdagend boek.
Je kunt het niet vrijblijvend lezen.
Het vraagt steeds om een antwoord.
Er staan woorden in die in alle tijden
en in alle omstandigheden waar moeten worden.
De Bijbel is een boek, dat oproept
tot bevrijding en tot anderen bevrijden.
Het vertelt ons hoe God met mensen omgaat
en hoe mensen elkaar het leven moeten gunnen.
Het wil licht en toekomst aanreiken;
maar dan wel licht en toekomst
die we zelf nog moeten waarmaken.

De bijbel is een moeilijk boek.
Niet alleen om te lezen,
maar vooral om het tot ons te laten spreken.
Het vraagt, dat wij de woorden en verhalen
door ons heen laten gaan en ons eigen maken.
En dan het moeilijkste nog:
ze willen gerealiseerd worden,
vandaag en morgen,
door ieder van ons.
Razend moeilijk, maar wel de moeite waard!

Wim Holterman osfs

Jesaja 42,1-4.6-7; Lucas 3,15-16,21-22.

ONDERGEDOMPELD IN ONS MENSENBESTAAN

Jezus gaat de Jordaan in.
Hij wordt er gedoopt tot ‘Zoon van God’.
Op de grens van het slavenbestaan
en van nieuw bevrijdend leven
komt Hij aan het licht.
Hij weet zich er geroepen
om aan mensen nieuwe wegen te wijzen.
De Geest van God, de Geest van het begin,
kondigt een nieuwe schepping aan.
Zoals het was in het begin,
zo zal Hij werken aan een aards paradijs.
Hij verzet zich tegen onderdrukking.
Hij kiest voor een goddelijke harmonie.
Bij Hem is er geen plaats
voor onderdrukking en onvrede.
Mensen worden door Hem
op een goddelijk plan gebracht;
op het plan van lieve vrede,
van recht en gerechtigheid.
Om daartoe gedoopt te worden,
gaat Jezus het water door.
Het is als een nieuwe geboorte,
een nieuwe bevrijdende uittocht.
Hij wordt ondergedompeld
in ons gewone mensenbestaan.
Hij moet door de dood heengaan,
maar staat ook weer op
tot een leven in volheid.
Hij gaat ons voor,
opdat ook wij Gods zonen
en dochters worden,
mensen, die Hem behagen.

Wim Holterman osfs

Heilige Familie
Ecclesiasticus 3,2-6.12-14; Lucas 2,41-52.

CHRISTELIJKE OPVOEDING

Voor veel ouders is het een vraag!
Vroeger was het veel gemakkelijker.
Heel het leven was doordrenkt
van geloven en kerk.
Vandaag is het niet zo eenvoudig.
We stellen ons veel vragen.
Er zijn zoveel meningen.
Niets is nog vanzelfsprekend.

Maria en Jozef waren mensen als wij.
Hun kind ging eigen wegen.
Het overschreed de grenzen van het gezin:
het moest zijn in Zijn Vaderhuis.
Maar in hun hart stonden ze achter hem,
ondanks de vele vragen en angsten.

Misschien is het meest christelijke
in de opvoeding wel:
ervaren, dat je aan elkaar gegeven bent;
gegeven om elkaar door alles heen trouw te zijn;
weten, dat je niet elkaars bezit bent,
maar dat je een hoeder bent op elkaars weg.
Je mag een eind samengaan
en elkaar de juiste richting wijzen.
Je kunt niet de weg van de ander gaan,
want ieder heeft zijn eigen tempo,
zijn eigen aanleg en mogelijkheden.
Christelijk opvoeden is de ander
bij de hand nemen om hem los te kunnen laten.
Het is gehoor geven aan het gebod van de liefde:
elkaar niet vasthouden, maar telkens bevrijden
om eigen wegen te kunnen gaan:
de weg naar God en naar de mens naast je.

Wim Holterman osfs

4e Zondag van de Advent
Micha 5,1-4a; Lucas 1,39-45.

ELISABETH EN MARIA EN WIJ

Twee vrouwen, gewoon en buitengewoon.
Ze laten zich op niets voorstaan.
Ze zijn vol van het nieuwe leven,
dat in hen zo goddelijk groeit.
Ze herkennen in elkaar iets
van de plannen van God met de mensen.
Vol overgave en moed tegelijk
prijzen ze zich zalig.
Want God heeft aan hen grote dingen gedaan.
Vol verwondering staan ze open
voor de zegen die hen is overkomen.
Ze hebben een unieke rol
in het verhaal van God met de mensen.

Het verhaal van deze twee vrouwen
is ook ons levensverhaal.
Ook in ons wil God tot leven komen.
Soms – heel even – mogen we dat
aan elkaar ontdekken.
We kunnen het zien aan de geest,
die in ons groeit en leeft.
Het is aanwezig in de hartelijke goedheid
waarmee we elkaar ontmoeten en begroeten.
God komt aan het licht in ons,
als wij mensen van vrede zijn:
in vrede met onszelf,
in vrede met anderen.

Elisabeth en Maria:
ze zijn mensen als wij,
gewoon en eenvoudig,
vol van de Geest van God
om leven te schenken aan mens en wereld.
Die belofte dragen wij ook in ons.
We zullen ze alleen waar moeten maken.
Waarom zij wel en wij niet?!?

Wim Holterman osfs

2e Zondag van de Advent
Baruch 5,1-9; Lucas 3,1-6.

GOD REDT DOOR ONS….

Het is ons eigen om God de schuld te geven
van zoveel ellende om ons heen.
Waarom had Hij niet kunnen ingrijpen,
toen bij dat ongeluk.
Waaraan heb ik het verdiend,
waarom moet mij dit nu overkomen?
Als er een God bestaat,
waarom dan honger en oorlog,
waarom dan nog zoveel onrecht?
Wanneer het leven ons grote vragen stelt
dan roepen we God ter verantwoording.
We spelen Hem de Zwarte Piet toe.
En maar al te vaak houden we Hem voor gezien.

Als we God zo zien, dan wordt Hij een afgod,
een marionet, een God die naar onze poppen
moet dansen. Hij grijpt niet in in ons leven.
Zijn naam is: “Ik ben er óók nog”.
Hij neemt onze verantwoordelijkheid niet weg.
Hij roept eerder krachten in ons op,
die ons op de been kunnen houden;
die zorgen dat we niet kopje onder gaan
in het leven.

“Heel de mensheid zal Gods redding zien”.
Het is een belofte, een visioen.
Maar dan mogen wij niet werkeloos toezien.
Wij zijn Gods handen en voeten.
Wij zijn de vertolkers van Zijn woord.
Wij zijn de dragers van Zijn belofte.
Maar we staan er niet alleen voor.
Het is een gezamenlijke opdracht
en…Hij is er ook nog.
Een belofte en uitdaging tegelijk.

Wim Holterman osfs