Archief voor categorie: 12-2024

Alstublieft: alweer het laatste Salesiaans Contact van 2024. Wij hopen dat het voor u steeds weer een eenvoudige bron van inspiratie is. Mocht u anderen er ook in willen laten delen: aarzel niet om mailadressen aan ons door te geven.
Rest mij om namens de redactie hele zinvolle en goede kerstdagen toe te wensen en alle goeds voor het nieuwe jaar.

Wim Holterman osfs

WAARHEID

“Het hagelde en het sneeuwde en het was er zo koud”. Deze woorden  poppen spontaan bij mij op, nu ik op een vroege vrijdagochtend in november rondloop in een verassend witte wereld. Zo maar een regel uit dat aloude kerstlied: “’ Maria die zoude naar Bethlehem gaan”. Ik zing het zachtjes voor mij heen en ineens realiseer ik mij, dat dit lied eigenlijk helemaal niet klopt. Het was immers niet Maria die naar Bethlehem moest gaan, maar Jozef! Hij was afkomstig uit de stad van David en moest zich daarom in laten schrijven in Bethlehem. En het was Maria die met hem meeging! Dit verhaal wijkt dus nogal af van het oorspronkelijke, zoals Lucas ons dat vertelt in de Bijbel. Dichterlijke vrijheid of moeten we dit met de kennis van nu beschouwen als “nepnieuws”? Zo zit ik meteen midden in een groot vraagstuk van deze tijd: wat is waarheid?

Via vele kanalen worden wij elke dag weer voorzien van beelden en verhalen die ons iets willen vertellen over hetgeen er gebeurt in onze wereld. Beslist geen vrolijke verhalen. Geweld, verwoesting en oneindig menselijk leed. Daarnaast commentaren van allerlei mensen, elk met een eigen mening, die nogal eens botsen met elkaar. Wat, wie kan je geloven? En het is niet alleen dat “nepniéuws” waarvoor we gewaarschuwd worden. Er is tegenwoordig zoveel “nep”: websites, die niet leveren waarvoor je hebt betaald. Kortingen, die geen kortingen blijken te zijn. Er zijn nepprofielen en nepaccounts. Er lopen nepagenten rond, evenals nepbankmedewerkers, die mensen, veelal ouderen, oplichten. En dan die complottheorieën, die mensen steeds verder uit elkaar drijven. Wat is waarheid?

 Ook Sinterklaas is in de ogen van velen “nep”. Het feit, dat wij onze kinderen meenemen in dit spel zou hen, op het moment dat ze ontdekken dat hij niet “echt” is, volgens sommigen zelfs kunnen beschadigen, omdat wij ouders hen iets voorgelogen zouden hebben. In ons gezin is het heel soepel verlopen. Met veel enthousiasme ben ik vele jaren meegegaan in het verhaal. Wat heb ik ervan genoten! Het uiteindelijk mogen delen in het grote geheim vonden de kinderen en nu de kleinkinderen prachtig en daarbij is de kern van het Sinterklaasgebeuren overeind gebleven: in de voetsporen van de H. Nicolaas in het geheim iemand kunnen verrassen.  En daar is niets “neps” aan. Ook dit jaar hebben wij ons er dan ook weer vol overgave ingestort. Een lichtpuntje in deze zo donkere, dreigende wereld, waar we immers zo’n behoefte aan hebben! Misschien ook daarom, dat  kerstverlichting  en –versiering steeds eerder aangebracht worden, de vele kerstshows in tuincentra zich mogen verheugen in ontelbare bezoekers, en honingzoete kerstfilms dagelijks op tv te zien zijn. Eén grote “nep”-wereld! Leuk voor even, maar als het voorbij is, wordt het leven toch wel extra donker!

Is er dan niets meer “echt” in de decembermaand? Toch wel! Wij mogen uitkijken naar een Licht, dat niet zal doven in het nieuwe jaar. Bij elk kaarsje dat wij aansteken op de adventskrans komt dat Licht dichterbij, om uiteindelijk met Kerstmis voluit te stralen. In de Kerstnacht zal ons bij de kerststal dat verhaal van Lucas weer verteld worden, over de geboorte van Jezus. Bij de kerststal……maar Lucas spreekt in zijn verhaal toch helemaal niet van een stal! Ja, hij vertelt ons, dat Jezus in een voederbak werd neergelegd. En zo’n bak is natuurlijk in een stal te vinden. Kennelijk was dit gegeven voor de bedenker van onze kerststal aanleiding om de geboorte van Jezus in een stal plaats te laten vinden. Fantasierijk plaatste  hij er ook een os in. En daar Maria hoogst waarschijnlijk in haar toestand de reis van Nazareth naar Bethlehem op de rug van een ezel zal hebben afgelegd, kwam er dus ook een ezel bij. Is ook onze kerststal, zoals wij die neerzetten, in feite dan “nep”?

Voor mij niet! Voor mij brengt die stal het hele kerstgebeuren zo dichtbij! Het geboorteverhaal van Jezus is ten diepste waar. Het is een geloofsverhaal, waarin het kennelijk niet belangrijk is, wáár hij precies werd geboren. Wel dát hij geboren werd. In Bethlehem, de “Stad van het brood”. En dat zijn moeder hem vervolgens neerlegde in een voederbak,  waarmee Lucas al vooruit loopt op het feit, dat deze Jezus uiteindelijk zelf tot voedsel zou worden voor ontelbare  mensen. Jezus werd geboren onder erbarmelijke omstandigheden. Dit maakt hem solidair met de allerarmsten, de mensen die in de kantlijn staan, de ontheemden. Maar, volgens het verhaal van Mattheüs, ook met hen die dure geschenken aan kunnen bieden, maar na een ontmoeting met deze Jezus langs een andere weg hun reis vervolgen.

Dat is wat Franciscus van Sales heeft gedaan. In plaats van als edelman de weg te gaan die zijn vader voor hem al had uitgestippeld, koos hij voor de weg van Jezus, een weg van eenvoud, geheel ten dienste van de mensen om hem heen.

Met Kerstmis mogen ook wij, evenals Frans destijds, ons weer laten raken door het Licht van dit kind. Licht, waarin wij hopelijk steeds weer “echt” van “nep” weten te onderscheiden. In dat Licht wens ik u allen een Zalig Kerstfeest en een  Zalig nieuw jaar, vol van echte liefde, echte vriendschap, echte solidariteit en echte vrede!

Echte vrede, die volgens Franciscus van Sales alleen bereikbaar is, als we op God vertrouwen.

In een brief aan Mevr. De Veyssillieu van 16 januari 1619 schrijft hij:

“Blijf in vrede, verdrijf uit je gedachten alles wat je kan storen en zeg vaak tot Onze Lieve Heer: “O God, U bent mijn God en ik zal op U vertrouwen. U zult me helpen en U zult mijn toevlucht zijn en dan zal ik niets vrezen; want niet alleen bent U bij mij, maar ik ben ook bij U”.

 Een prachtig gebed voor bij de kerststal en onder de kerstboom, al is die laatste bij mij wel heel erg “nep”.

 Wil Vos – Post

Pater José Evers OSFS

Op vrijdagavond 8 november 2024 is in Jaboticaba (Brazilie) onze oudste medebroeder en laatste missionaris in Brazilië José Evers op bijna 95 jarige leeftijd overleden.
José werd geboren op 29 december 1929 in Asten/Heusden. Na zijn studie op het klein seminarie van Ave Maria en het noviciaat in Nijmegen legde hij op 30 augustus 1951 zijn eerste geloften af en begon op 1 september in Beek en Donk aan de studie filosofie en theologie.
José werd op 13 maart 1957 door Mgr. W. Bekkers priester gewijd in de kapel van de paters van de H. Geest te Gemert. Op 18 oktober van datzelfde jaar vertrok hij vanuit Antwerpen met de boot naar Brazilië. Zijn eerste plek was Don Pedrito met de bedoeling om daar het Portugees onder der knie te krijgen.

Kort daarna werd José leraar, prefect op het seminarie van de Oblaten in Braga. Veel parochies hebben hem als pastoor gekend: In Jaboticaba, Braga, Santa Barbara do Sul, in Novo Barreiro en opnieuw Braga. Daar heeft hij nog vele jaren, toen hij als pastoor gestopt was, samen met Lourdes, zijn steun en toeverlaat, gewoond. De laatste jaren was hij samen met Lourdes in de communiteit van Jaboticaba.

José was een mens van de natuur en hield van vissen en jagen. Daarnaast was hij een fanatiek hobbyist en bouwer van een modelspoorbaan.

Bewogen pastor

‘De kerk?’, zo schrijft hij , ‘dat zijn de mensen, die op weg zijn naar een beetje welzijn en geluk. Mijn taak is het om met hen samen hun verlangen waar te maken door met hen op weg te gaan, zoe­kend naar een beter bestaan en zoekend naar God, want – en hij heeft deze zin zwaar onderstreept – waar God mij plaatst is het goed werken’.
José ervaart de kerk niet als een organisatorisch bolwerk van clericalen, die precies weten voor wie Christus is gestorven en die nog beter weten voor wie Christus niet is gestorven.
José is altijd op die plaats, waar de mensen hem willen hebben. ‘Ik ben een instrument in de handen van God, misschien een botte bijl, gevonden in het moerassige turfgebied van Brabant, maar ik weet het zeker: God doet het er mee. Met God heb ik nog nooit ruzie gehad. Hij kent mij en ik mag zijn zoals ik ben’. Citaat Uit het Boekje open uitgegeven bij gelegenheid van 75 jaar Oblaten in Nederland.

Op 9 november is José begraven in Braga, het dorp waarvan  hij in 1997 ereburger werd.

Moge José rusten in vrede en leven in het Eeuwige Licht.

Europese Conferentie OSFS

Van 13 tot 16 november 2024 zijn we met onze medebroeders uit Europa in Sint Oedenrode bij elkaar geweest voor een “Europese Conferentie” . Samen met onze Algemeen Overste, pater Barry Strong,  hebben we nagedacht over nauwere samenwerking tussen de Europese provincies. De bijeenkomst omvatte ook een bezoek aan het Kloosterarchief van de Nederlandse ordes en Congregaties waar zich ook ons archief van de Oblaten van Franciscus van Sales van de Nederlandse Provincie bevindt.
We werden gastvrij onthaald en een van de archivarissen, Guus van Gurp, hield aan de hand van de website van Erfgoedcentrum een goede inleiding over de opzet en werkwijze van het centrum. Waarna we ook de archiefruimte bezochten en enkel stukken van de Nederlandse Provincie hebben bekeken. Al met al een zeer geslaagd bezoek.
De Buitenlandse medebroeders en ook onze Algemene Overste waren onder de indruk van dit centrum en dat alle Nederlandse religieuze gemeenschappen daar hun archieven hebben verzameld. Uniek voor Europa.
vrijdagmorgen hebben we nog uitgebreid stil gestaan bij de viering van het dubbeljubileum dat we in 2025 gaan vieren n.l. dat Pater Brisson 150 jaar geleden in Troyes onze congregatie heeft gesticht en zuster Marie Salesia Chappuis, medestichteres,  150 jaar geleden is overleden.
Het generale bestuur denkt na over een gezamenlijke viering met de zusters van de Visitatie, de zusters Oblaten en de Oblaten volgend jaar in Troyes. Wij gaan dit in Nederland vieren samen met onze Salesiaanse familie op 8 mei 2025.

Van links naar rechts: Thomas Vanek, Kees Jongeneelen, Josef Költringer, Cyprien, gehurkt, David, Wim Holterman, Barry Strong, Symphorien en Olivier, de foto is gemaakt door Sebastian Leitner.

Kerstmis

Wij mógen kerstmis vieren.
Ondanks alle oorlog, geweld en mensen op de vlucht
Het herinnert ons aan de belofte van Zijn aanwezigheid,
als een pijn die ons geneest, als een nieuw begin van leven.
Dat we ons naar dit licht toekeren, het verwachten, met heel ons hart,
en het in ons opnemen en toelaten,
in alle eenvoud en kwetsbaarheid.
Dan worden en zijn ook wij doordrongen van dit gouden licht,
dat alle duisternis en hopeloosheid doorbreekt
en ons mens doet worden,
staande in het licht uit een hemel zonder grenzen,
in verbondenheid met onze medemensen,
ver weg en dicht bij.
Zo wens ik U allen namens mijn medebroeders een Gezegend Kerstfeest toe,
en dat we met hoop en vertrouwen het Nieuwe Jaar 2025 tegemoet mogen gaan.
In dankbaarheid en verbondenheid,

   Kees Jongeneelen osfs

Sint Jozef

Annie en Harrie van Heerebeek stuurden ons een ‘Adventsboekje’ van hun parochie in Tilburg. Daarin stond o.a. een overweging van Frans van Sales over de H. Jozef. Graag willen we die gedachten met u delen onder dank aan Annie en Harrie.

Terecht wordt Sint Jozef vergeleken met de palmboom
die de koning onder de bomen is,
want deze bezit de nederigheid en de standvastigheid:
de deugden waarin de  heilige Jozef

groots heeft uitgeblonken.

Als men zou willen vergelijken,
aarzelen sommigen niet te zeggen
dat hij alle andere heiligen overtreft in deze  deugden …

De palmboom verbergt zijn bloemen in talrijke omhulsels
die door de hitte van de zon opengaan;

dan bloeien de bloemen open en verschijnt de vrucht.

Zo gaat het ook met de ziel van de rechtvaardige:
de sluier van de nederigheid verbergt de bloemen
van de deugden tot aan de dood.

De liefde van onze Lieve Heer doet ze openbloeien
en dan verschijnen de vruchten.

De grote heilige waarover wij spreken
is daarvan een volmaakt voorbeeld:
hij verborg zijn deugden onder de sluier
van de eenvoud en de armoede.

Franciscus van Sales