Activiteiten op het Salesianum en van de salesiaanse familie

Nieuws van en over de salesiaanse familie

Vieringen in Salesianum door Kees Jongeneelen en Wim Holterman.

Het ligt in ons voornemen om een korte video-opname te maken van de Palmwijding op Palmzondag en de wijding van de Paaskaars op Paaszaterdag. Het worden vieringen zonder ‘publiek’, alleen de noodzakelijke mensen zijn aanwezig (voorgangers, lector, musici).

05 april: Hier treft u een video-opname aan van de Palmwijding op Palmzondag.

Eén takje is ons genoeg,
een groene tak van hoop
ons gelovig aangereikt,
niet als een magische kracht,
maar als een krachtig symbool
van nieuwe hoop.

Oblatenbijeenkomsten, zondagse vieringen in Salesianum, Familiedagen en kringgesprekken kunnen geen doorgang vinden. Om de onderlinge verbondenheid te behouden, is een Nieuwsbrief opgesteld die per mail verstuurd wordt. Uit deze Nieuwbrief treft u hier een selectie aan.

**************
4 april 2020 door Wil Vos
Vandaag is de eerste dag van de derde week van regels en beperkingen m.b.t. Corona. En alhoewel ik mij ten zeerste betrokken voel bij alle mensen die direct of indirect te maken hebben met deze vreselijke ziekte, mensen die erdoor getroffen worden, op welke manier dan ook, ben ik me er tegelijkertijd terdege van bewust, hoe gezegend ik zelf ben. Gezegend, dat ik in een buitengebied woon, waar ik op mijn eigen 'landgoed' onbekommerd naar buiten kan, genietend van de natuur om mij heen die in deze dagen zo uitbundig de lente viert. Uitbottende bomen, nestelende vogels, zoemende bijen op de allereerste bloemen, rammelende hazen en dartelende herten. Ja, van die laatsten lopen er hier inmiddels wel 6. En eerlijk gezegd is dat niet altijd een feest ...
Zo hebben ze het afgelopen najaar alle harten uit mijn aardbeienplanten gevreten. In de hoop, dat ze alsnog zouden gaan groeien heb ik er toen een net overheen gespannen. Die groei is er nog steeds niet, maar het net helaas nog wel. Enkele dagen geleden bleek er een grote vogel in vast te zitten. Wat een schrik! Aanvankelijk dacht ik met een buizerd van doen te hebben, daar die hier veelvuldig voorkomen. Het dier hing daar muisstil, ik nam dan ook aan dat er geen leven meer in zat. Maar ja, ik zou haar of hem er toch uit moeten halen. Toen ik genoeg moed had verzameld om dat te doen, bleek het echter geen buizerd, maar een uil! Een uil, die ineens de kop omhoog deed en mij met twee hele grote ogen verwijtend aankeek, alsof hij/zij zeggen wilde: “dit is jouw schuld, door jouw net ben ik in deze situatie beland”. Ik begon te trillen over mijn hele lijf en met bevende handen ondernam ik een bevrijdingspoging. Even later viel de uil met een zachte plof op de grond. “Nu is het echt over”, dacht ik. “Dit is te veel voor het dier”. Maar weer gingen de ogen open, dit keer met een blik van dankbaarheid, dat ik er was. In alle wijsheid verroerde de uil geen veer, bleef roerloos liggen, werd niet agressief en onderging mijn pogingen van verdere bevrijding gelaten. Eenmaal ontdaan van alle draden, bleef ze even roerloos liggen op het gras. Ineens ging haar kop omhoog, spreidde ze haar vleugels en vloog geruisloos het bos in.
Die avond duurde het lang voor ik de slaap kon vatten. Steeds zag ik die ogen van de uil voor mij. Ogen, die, zonder woorden, zoveel te zeggen hadden. Evenals die uil, zitten wij nu a.h.w. verstrikt in een net. Een Corona-net. In paniek raken is het slechtste wat we kunnen doen, dan zal het net zich alleen maar strakker om ons heen sluiten. Het beste wat ook wij kunnen doen, is kalm blijven. Kalm, in het vertrouwen, dat er uiteindelijk een oplossing zal komen. Dat er Iemand is, die ons ziet, die zorg voor ons heeft en die alles zal doen om ons uiteindelijk weer te bevrijden. Iemand, wiens naam is: IK ZAL ER ZIJN en die gestalte krijgt in al die artsen, verpleegkundigen, mantelzorgers, naasten en medemensen die zulke enorme inspanningen verrichten om het tij te keren. Maar die ook gestalte krijgt in ieder van ons, als wij de regels ter harte nemen om verdere verspreiding van dit virus te voorkomen. Hoe moeilijk en pijnlijk dat soms ook is.
Intussen heb ik hier alle netten verwijderd en ze komen ook niet meer terug. Hou het vertrouwen vast, dat we op een dag ook allemaal van dit Corona-net bevrijd zullen zijn.

**************

Bezinning bij de Vijfde Zondag van de Veertigdagentijd n.a.v. het Evangelieverhaal van de opwekking van Lazarus (Johannes 11. 1-45) door Wim Holterman OSFS

GERAAKT

In onze wereld is veel leed.

Ouders kennen pijn:

hun kinderen gaan andere wegen

dan die zij zich gewenst hadden.

Kinderen weten niet waarnaartoe.

Hun ouders zijn gescheiden.

Ze worden opgevoed zonder geborgenheid.

Er zijn mensen zonder werk.

Ze voelen zich minderwaardig.

Ze hebben het gevoel

niet meer bij te dragen

aan onze samenleving.

In onze wereld is het leed

van armoede, van eenzaamheid.

We mogen en we kunnen

onze ogen er niet voor sluiten.

Pijn en lijden om het leven

dragen we met ons mee

als een ongewilde erfenis.

Jezus wordt tot op het bot geraakt

door de dood van zijn vriend Lazarus

Hij neemt het lijden van de omstanders

tot zichzelf en lijdt mee.

Hij is solidair, een echte naaste.

Daardoor komt er verandering

in de doodse grafstemming.

Hij is verrijzenis, leven.

Geraakt door het lijden van onze wereld

wordt ook onze solidariteit gevraagd,
zeker in deze onzekere, bange dagen en maanden.

Zoals Jezus leven bracht,

zo mogen ook wij leven worden.

Ons naaste-zijn kan anderen opwekken,

nieuwe toekomst schenken.

Christenen zijn 'geraakte' mensen,

die laten zien wie God is.

* Nu in Salesianum geen vieringen plaatsvinden, wordt regelmatig een bemoediging verzonden aan alle kringleden, zoals deze aanroeping. 'Heer, samen met velen richt ik mij tot U, en ik bid U:

Toon uw nabijheid aan allen die zich angstig en onrustig voelen, aan wie zich zorgen maken over zichzelf en over de mensen die hen dierbaar zijn.

Schenk genezing en kracht aan alle zieken, aan hen die alleen zijn, aan mensen zonder vrienden of familie.

Sterk allen die werken in ziekenhuizen en woon- en zorgcentra, in scholen en kinderdagverblijven, in huizen waar kwetsbare mensen wonen.

Geef wijsheid en moed aan alle politieke leiders en aan allen die verantwoordelijkheid dragen over anderen.

Neem allen die door het Corona-virus gestorven zijn op in uw vrede, en troost allen die om hen rouwen.

Toon mij waar en hoe ik iets kan betekenen voor de mensen rondom mij, maak mij zelf tot een teken van uw liefde en menslievendheid.'

**************
Historisch
Op 29 februari 2020 werd, bij gelegenheid van de eerste zondag van de veertigdagentijd, een H. Mis opgedragen in de kathedraal van de H. Peter in Genève. Dat is voor het eerst sinds de Reformatie. Deze kathedraal was, zoals bekend, de zetel van de H. Franciscus van Sales, die als bisschop uit moest wijken naar Annecy. Lees meer...