Marcus 9, 2 – 10

DE BERG OP…

Jezus ging zijn levensweg niet alleen.
Hij zocht aanhangers, tochtgenoten.
Samen deelden ze goede en kwade dagen.
Maar Hij bleef hun grote voorganger.
Zijn vrienden waren zijn leerlingen.
Op zijn tocht, richting Jeruzalem,
ziet Hij, dat lijden en dood zijn deel is.
Hij zal door een diep dal moeten.
In dat geloven ging Hij de berg op,
samen met enkele uitverkorenen.
Biddend weet Hij zich daar in een visioen
samen met de grootsten van zijn volk: Mozes en Elia.
Ook zij eindigden hun levensloop
anders dan ze zich hadden voorgesteld.
Maar ze wisten zich desondanks
levend in Gods hand.
Op de berg – samen met deze profeten –
ziet Hij, dat zijn kruisweg een levensweg is.
Dat geeft Hem de kracht
om – bergafwaarts – zijn tocht te vervolgen.

Ons leven kent hoogte- en dieptepunten.
Op onze goede momenten
mogen we biddend kracht opdoen.
Daar mogen we zien – als in een visioen –
wat echt belangrijk is in onze levensloop.
Vol vertrouwen kunnen we daar ervaren,
dat ons leven ligt in Gods hand.
Hij is voorbij aan al onze zorgen en pijn.
Hij gaat met ons mee, ook door diepe dalen.
Net als Jezus mogen we ons Gods kind weten,
uitverkoren, omdat we gehoor willen geven
aan Zijn Zoon, ons uiteindelijk perspectief
voor tijd en eeuwigheid.

Wim Holterman osfs