Archief voor categorie: Actueel

5e Zondag van Pasen
Handelingen der Apostelen 14,21-27;
Johannes 13.31-33a.34-35.

EEN NIEUW GEBOD

Het gebod van de liefde
is niet alledaags, niet gewoon.
Het is een voortdurende uitdaging
tot radicaal leven.
Een woord, een gebaar:
ze kunnen wonderen doen.
We weten het.
Maar toch zwijgen we soms.
Het valt ons moeilijk
om daadwerkelijk te geloven.
Het is niet gemakkelijk
om uit ons eigen centrum te komen.
Een ander in het centrum
van onze aandacht en goedheid plaatsen:
het lijkt zo moeilijk.
En toch weten we ook,
dat de waarde van ons leven
wordt bepaald door ons geven en delen.
Niet wat we hebben is belangrijk,
maar wel wie we voor een ander zijn.
Jezus houdt ons een nieuw gebod voor.
Het nieuwe is misschien wel:
telkens met nieuwe ogen kijken
naar mensen en naar onze wereld;
telkens weer nieuwe creativiteit
ontwikkelen om goed te doen.
Liefde is nooit aftands, nooit uit de tijd.
Ze is altijd nieuw,
omdat ze altijd opnieuw gedaan moet worden.
Een nieuw gebod, een nieuwe uitdaging
om echt mens te worden.

Wim Holterman osfs

3e Zondag van Pasen
Handelingen der Apostelen 5,27b-32.40b-41;
Johannes 21,1-19

OVER EEN ANDERE BOEG

Een hele nacht gezwoegd, niets gevangen.
Om moedeloos van te worden. Alles voor niets.
Dat was de ervaring van Petrus en de zijnen.
Ook ons komt dat niet onbekend voor.
Het bevel van Jezus moet voor hem
geklonken hebben als een vloek.
’s Morgens gaan vissen, op een ongewone manier,
het over een andere boeg gooien:
dat is hetzelfde als het onmogelijke vragen.
En dan blijkt de vangst overweldigend.
Hun leven neemt opnieuw een andere wending,
want ze hebben de Heer, de Verrezene, herkend.
Hij, die de wereld omgekeerd wil,
Hij wijst hen nieuwe richting.
Hij geeft leven en vrucht in overvloed.

Ook in ons leven vangen we vaak bot.
Alles waar we op gehoopt hadden,
komt anders uit dan verwacht.
Gezondheid verandert in ziekte.
Ons werk moeten we verruilen voor thuiszitten.
Soms lijkt ons leven een donkere nacht.
Ook voor ons klinkt dan de boodschap:
Gooi het over een andere boeg;
ga niet bij de pakken neerzitten.
Want wie je ook bent: je mag rechtop gaan.
Je mag gaan Jezus van Nazareth achterna:
van dood naar leven, van angst en pijn
naar een nieuwe toekomst.

Wim Holterman osfs

Pasen
Genesis 1,1-2,2 of 1,1.26-31a; Lucas 24,1-12.

DE NACHT VOORBIJ

Vroeg in de morgen,
– het was nog donker –
toen is het gebeurd.
Maria van Magdala,
Petrus en Johannes:
ze zijn niet meer te houden.
Ze snellen naar het graf.
Ze komen uit het duister
van Goede Vrijdag.
Het donker van een zinloze dood,
hangt nog als een waas
over hun schijnbaar mislukte leven.
Ze vinden een leeg graf,
alleen nog wat doodsattributen.
Langzaam groeit het inzicht,
dat er een nieuwe zon opgaat.
Door het duister heen
gaat een nieuw licht schijnen.
Na de nacht van dood
begint de dag van het leven.
Het lijkt een nieuwe dag
in het Scheppingsverhaal:
“Het werd avond en morgen:
de eerste dag van de week”.
De zon van die dag
begint te branden als een vuur.
Hij vuurt hen aan
om te geloven in leven
voorbij de dood,
in licht voorbij de nacht.
Want Hij is verrezen:
het graf is leeg,
voorbij de nacht.

Wim Holterman osfs

5e Zondag van de Veertigdagentijd
Jesaja 43,16-21; Johannes 8,1-11.

EEN ONTWAPENEND WOORD

Woorden zijn soms venijnig,
scherp als dolken en hard als stenen.
Ze doen pijn, ze kleineren,
ze slaan diepe wonden.
Woorden veroordelen,
pinnen vast op je fouten.
Ze zetten je gevangen,
drukken je in een hoek.
Ze maken een zondebok van je.
Eenmaal een dief, altijd een dief.
Wie voor een dubbeltje is geboren,
wordt nooit een kwartje.
Woorden kunnen je maken
tot een gevangene van jezelf.
De ruimte om vrijuit te leven
wordt beperkt, afgebakend.
Je wordt het slachtoffer
van andermans oordeel.
De wet overwint het leven
en maakt het kapot.

Maar woorden kunnen ook ontwapenen.
Daarvoor moet je je eerst buigen
en niet op je strepen staan.
Je oordeel moet je in het zand schrijven,
zodat dat kan verwaaien.
Woorden kunnen leven geven,
als je je hart laat spreken.
Niet veroordelen,
maar nieuwe kansen geven.
Niet gooien met stenen,
maar ontvankelijk zijn
voor de mens, die de ander is.
Een ontwapenend woord
geeft ruimte,
waarin het leven de wet overwint.

Wim Holterman osfs

3e Zondag van de Veertigdagentijd
Exodus 3,1-8a.13-15; Lucas 13,1-9.

EEN GOD DICHTBIJ

God is geen wereldvreemde God.
Hij is mensen nabij.
Hij hoort hun noodkreet,
heeft weet van hun lijden.
Een God van mensen is Hij,
van Abraham, van Isaäk en Jacob,
een God van ieder van ons.
Hij kent ons lijden en onze zorgen
en ziet met geduld naar ons om.
Hij draagt ons het kwaad niet na.
In ons zoekt Hij bondgenoten
om bevrijding te brengen,
om de banden los te maken
die mensen beknellen.
Onze God is uit
op vrijheid en vrede,
op geluk voor iedereen.
Niet met grote macht verschijnt Hij,
maar Hij daalt af
om ons weg te leiden
uit onze ellende.
Hij laat ons verstaan,
dat de grond, waarop wij staan,
heilig is.
Ter plekke wil Hij,
dat er een vuur in ons ontbrandt:
een heilig vuur, dat niet verteert,
maar verwarmt en energie geeft.
Namens Hem mogen we nabij zijn
aan mensen, die lijden aan het leven.
Hij roept ons op
tot bevrijdende solidariteit.
Mede door ons
is Hij mensen nabij.

Wim Holterman osfs