Salesiaans Contact augustus 2024

Lieve mensen, met veel plezier bieden wij u weer een nieuw Salesiaans Contact aan. Zoals steeds willen we u van harte deelgenoot maken van wat ons als Oblaten en ook als Salesiaanse Familie inspireert en bezig houdt. Hopelijk herkent u zich erin, geeft het wat houvast en bemoediging. Dan hebben wij ons doel bereikt.

Een hartelijke Salesiaanse groet,

Wim Holterman osfs

ALS HET STORMT IN ONS LEVEN….

Niet zolang geleden stak er een hevige storm op in mijn leven. Ik voelde me opzij gezet, niet gezien, ondergewaardeerd. Mijn emoties schoten alle kanten op: van verdriet naar woede, van slecht slapen naar vloeken. Natuurlijk kan ik me best iets laten gezeggen, maar ik wil geen speelbal zijn van in mijn ogen een slecht beleid. Ik kan best wel het een en ander incasseren, maar ik laat niet zomaar over me heen lopen. Gelukkig is die storm weer geluwd ook al zie ik hier en daar nog wel iets van de schade die hij heeft aangericht.

Ons leven loopt niet steeds van een leien dakje. Ieder van ons heeft daar wel weet van. We kunnen getroffen worden door ziekte en pijn. We zien de toekomst somber in. Is er nog wel beterschap!? Probeer daar maar eens rustig en evenwichtig mee om te gaan. Of onze vertrouwde parochiekerk wordt gesloten. We worden erdoor geraakt tot in onze ziel. Ons geloven wordt er zelfs door aan het wankelen gebracht. “Geef onze portie maar aan fikkie!”. We raken er door uit ons evenwicht. Of we hebben grote zorgen om onze kinderen. We voelen ons machteloos. Hun wegen zijn onze wegen niet. We hebben de allergrootste moeite om die te accepteren of een plaatsje te geven in ons leven. Er is zoveel waardoor ons leven in zwaar weer terecht kan komen. Hoe gaan we daarmee om? Wat hebben we nodig om weer vaste grond onder onze voeten te voelen? Wie of wat kan ons daarbij helpen?

Franciscus van Sales raadt zijn Philothea aan  om ‘onvoorwaardelijk te besluiten God nooit in de steek te laten en nooit zijn heerlijke liefde prijs te geven. Dat is een tegenwicht voor je ziel. Het houdt je ziel in een volkomen evenwicht te midden van ongelijke krachten, waartussen je, zonder die liefde, heen en weer geslingerd wordt’. Het lijkt een soort pact met onszelf: geloven in God en in Zijn liefde als een persoonlijk besluit. Geloven als een fundament voor ons leven, als vaste grond onder onze voeten, een houvast om niet koppie onder te gaan. Dat zal allemaal wel. Het lijken zulke mooie woorden, zo gemakkelijk gezegd. Franciscus voegt een mooi beeld toe dat zijn woorden nog iets aannemelijker maakt. Hij schrijft: ‘Wanneer bijen in het open veld door een storm worden verrast, klemmen ze kleine steentjes in hun poten vast; zo bewaren zij het evenwicht van hun vlucht en zo voorkomen zij dat ze door de wind worden meegesleept. En laat ook zó jouw ziel zich vastbesloten vastklemmen aan God en zijn heerlijke liefde’. Hij spreekt over ‘kleine steentjes’ waaraan bijen zich vastklampen. Om het evenwicht in ons leven te bewaren moeten we volgens Hem niet zoeken naar hele zware middelen, maar eerder proberen kleine stapjes te zetten.

Toen het stormde in mijn leven heb ik geprobeerd zo’n ‘steentje’ vast te pakken. Achter mijn computer heb ik woorden gegeven aan wat mij uit mijn evenwicht bracht. Daardoor werd mijn woede wat ‘gekanaliseerd’. Voor mij een goed en werkbaar middel. Het gaf me overzicht en wat meer rust. En zeker: het heeft me ook geholpen, dat ik in een goed gesprek mijn ongenoegen en frustratie heb kunnen verwoorden. Meer nog: aan de andere kant van de tafel ontstond er begrip voor mijn ongenoegen. Er ontstond bijna als vanzelf een nieuw klimaat om met elkaar in gesprek te gaan. Het geschonden vertrouwen kon hersteld worden.

Enkele weken na dit ‘voorval’ lazen we in de zondagsliturgie het bekende evangelieverhaal van de storm op het meer. Het leven van de vrienden van Jezus is in zwaar weer terechtgekomen. Ze worden overweldigd door angst terwijl Jezus doodgemoedereerd op een kussen ligt te slapen. Ze schreeuwen Hem wakker: ‘Raakt het Jou niet dat wij vergaan?’ Ze geven woorden aan hun diepe angst en hun hevige onrust. Daardoor kan Jezus hun evenwicht herstellen en legt Hij de bulderende golven het zwijgen op. Dat is Zijn antwoord tot grote verwondering van Zijn vrienden!

‘De storm op het meer’ is een beeldverhaal. Het schildert de verwarring en de onstuimigheid die ons leven soms op z’n kop zetten. De noodkreet van Jezus’ vrienden wil ook woorden geven aan onze angst en onze onzekerheid. In ons bidden mogen we danken voor heel veel goeds dat ons om niet wordt gegeven. Maar bidden mag zeker ook de vorm aannemen van een noodkreet. Niet dat daarmee onze zorgen meteen als sneeuw voor de zon verdwenen zijn. God werkt niet als het spreekwoordelijke duveltje uit een doosje. Wel kan Hij/Zij voor ons een houvast zijn om ons evenwicht te herstellen. Zijn naam is niet voor niets ‘Ik zal er zijn voor jou’. Op die naam mogen we Hem/Haar ook aanspreken. Om het beeld van Franciscus van Sales te gebruiken: bidden kan zo het verzamelen van steentjes zijn, die aan ons leven ‘gewicht’ geven, zodat we niet door de stormen die op ons levensbootje beuken op drift raken en ons evenwicht verliezen.

Wim Holterman osfs

Generaal kapittel

Vanaf maandag 15 juli tot zaterdag 27 juli werd  het XXI generale kapittel in Annecy (College St. Michel) gehouden.

Drieëndertig afgevaardigden waren daar bijeen uit 8 eenheden van de congregatie, verspreid over 16 landen. Het thema van het Kapittel was “Het erfgoed in onze handen: Geloof in onze missie, hoop voor de toekomst”. Aan de hand van het ‘Gesprek in de Geest’ van synodaliteit  dachten de kapittelleden, samen met een representatieve groep jonge confraters in opleiding, ( 12 van de 63) na over hoe de aanwezigheid, zending en bediening van de Oblaten  er in de toekomst uit zou kunnen zien en tot welke innerlijke transformatie en vernieuwing de Geest ons zou kunnen oproepen. Zuster Nathalie Becquart, adjunct-secretaris van het generaal secretariaat van de synode in het Vaticaan, leidde een dag van bezinning om de kapittelleden te helpen het verband te onderzoeken tussen de praktijk van synodaliteit en ons charisma in de kerk en wereld van vandaag. Onze congregatie kijkt uit naar de 150e verjaardag van haar stichting volgend jaar. De Oblaten van de Heilige Franciscus van Sales werden opgericht om het verlangen van de heilige Franciscus van Sales te vervullen nl een religieus instituut van mannen te vormen die zijn spiritualiteit gestalte zouden geven en verspreiden.. Onder inspiratie van Moeder Mary de Sales Chappuis, VHM, overste van het Visitatieklooster in Troyes (Frankrijk), bracht de zalige pater Louis Brisson deze niet-gerealiseerde Salesiaanse droom in 1875 tot bloei.

In het slotdocument wordt het volgende gezegd:

We begonnen als een kleine groep religieuzen/priesters tijdens de industriële revolutie in Frankrijk om de salesiaanse visie en taal van leven en liefde te beleven en te delen met de Kerk en de grotere gemeenschap. Vandaag de dag zijn we een wereldwijde gemeenschap van religieuzen – de Oblaten van St. Franciscus van Sales – die met dezelfde missie zijn belast, maar leven en werken in een postmoderne samenleving. Op vele manieren wordt de wereld weerspiegeld waarin de Geest ons oproept om zachtmoedig en verdraagzaam te zijn: we worden gevormd door vele nationale, culturele en kerkelijke erfenissen. Wat ons samenbindt, is ons gemeenschappelijke, salesiaanse erfgoed: waarvan de zaden in de 17e eeuw werden geplant door de heilige Franciscus van Sales en de heilige Jeanne de Chantal; waarvan de droom in de eerste helft van de 19e eeuw werd verwoord door Moeder Maria de Sales Chappuis; waarvan de eerste stichting is ontstaan uit de inspanningen van een  visitatiekapelaan (Louis Brisson) en Leonie Aviat; de uiteindelijke bloei kwam in 1875 uit de instemming van een recalcitrante Louis Brisson en een kleine groep volgelingen om de Oblaten van St. Franciscus van Sales te vormen.

We streven ernaar de uitdagingen te erkennen die inherent zijn aan onze verschillende landen van herkomst, taal en cultuur: onze kijk op de wereld is net zo gevarieerd als de planeet die God voor ons heeft geschapen. Maar in een wereld die predikt dat onze verschillen getolereerd moeten worden, zijn wij Zonen van Franciscus van  Sales moedig genoeg om te prediken dat onze verschillen gevierd moeten worden, want de gerechtigheid, verzoening, genezing en vrede waar alle mensen – bewust of onbewust – naar streven, vinden we niet door het opleggen van uniformiteit, maar door te bidden voor, te werken aan en te dromen van eenheid.

Nieuw Generaal Bestuur

Het XXI kapittel was tevens een keuzekapittel, omdat de eerste termijn van onze Generale overste verstreken was moest er een nieuw Generaal bestuur worden gekozen.
Pater Barry R. Strong, OSFS, de 12e Algemeen Overste,
werd herkozen tot Algemeen Overste voor een termijn van zes jaar.
Op 24 juli 2024 werd hij in een plechtige liturgie geïnstalleerd in de Basiliek van de Visitatie
waar de heiligen Franciscus van Sales en Jane de Chantal begraven zijn.

Het Kapittel heeft drie leden van de Generale Raad gekozen (op de foto onder, vanaf rechts):
– Pater Guillaume Kambounon (Benin) – Eerste Raadslid
– Pater Bijesh Thomas (India) – Tweede Raadslid
– Pater Paulo Rodrigues dos Santos (Brazilië) – Derde Raadslid.

Heel opmerkelijk is dat de drie gekozen leden allen komen uit de derde wereldlanden waar de congregatie groeit en vele jonge leden heeft.
In overeenstemming met de Constituties benoemt de Algemeen Overste een vierde Generaal Raadslid. De Generale Overste kiest dan een van de vier raadsleden als zijn Vicaris (Assistent-Generaal).

Martin van de Avoird

Vanaf 2 juli is Martin van de Avoird in Nederland voor twee maanden vakantie. Op donderdag 18 juli is hij samen met zijn zus en zwager bij mij op bezoek geweest. Martin ziet er gezond uit en maakt het prima, hij geniet van zijn emeritaat bij de zusters MSC in Mariental en gaat nog voor in vieringen bij de zusters en waar hij nodig is. Eind augustus gaat hij weer terug naar “ zijn mensen “. We wensen hem een goede tijd bij zijn familie en een prettige vakantie.

Wijnand van Wegen

Elk jaar eind juni begint het bij Wijnand weer te kriebelen en is hij niet meer te houden. Hij moet weer naar Friersdale waar hij vele jaren als missionaris werkzaam is geweest. Zo ook dit jaar.  Ondanks zijn handicap (moeilijk lopen  en niet meer auto mogen rijden) is hij toch weer gegaan. Hij verblijft al die tijd (twee maanden) bij de hoofdonderwijzer Fanty de Klerk en zijn vrouw in Keimoes. 2 september keert hij weer terug naar Nederland.

Kees Jongeneelen osfs