33e zondag 2024

33e Zondag door het jaar
Daniël 12,1-3; Marcus 13,24-32.

ZOMER IN AANTOCHT

Soms is het leven om te huilen.
Ziekte en dood zijn dichtbij.
In machteloze woede moeten we aanzien,
dat mensen uit elkaar worden gerukt.
Toekomst wordt in duigen geslagen.
Licht verandert in dreigende duisternis.
Hoop verdwijnt als sneeuw voor de zon.
Hoezo geloven in de goedheid van God?
Hij lijkt zo vaak de grote afwezige.
We willen wel geloven in zijn almacht,
maar is Hij niet even machteloos dan wij?!

Onze wereld vergaat het niet beter.
Altijd maar weer berichten over
oorlog en geweld, over mensen
die elkaar naar het leven staan.
Armoede groeit sneller dan rijkdom.
Voor steeds meer mensen wordt
het leven minimaal, een grensbestaan.
Donkere wolken pakken zich samen
boven hen, die moeten vluchten
en voor wie het geen leven is.
Ons wereldbeeld is zo somber,
dat we God nauwelijks kunnen ontdekken.

Geloven is opstaan,
is licht ontsteken en warmte verspreiden.
Het is in de koude donkere winter van het leven
de zachte, op springen staande twijgen ontdekken.
Geloven is blijven hopen en vertrouwen,
dat we samen aan de basis mogen staan
van nieuw leven, van nieuwe toekomst.
Het is weten, dat de kleine goedheid
het zal winnen van het grote kwaad.
De zomer komt zoals een knop in een twijg,
bijna onzichtbaar maar onweerstaanbaar.
De zomer is in aantocht.
Het is een kwestie van zien, soms even.

Wim Holterman osfs