Marcus 1,12-15.

PIJNLIJK VERLANGEN

Het leven lijkt soms een woestijn:
leeg, dor en kaal.
Je ziet geen uitweg,
je bent alle richting kwijt.
Van God en mens ben je verlaten,
hopeloos overgeleverd aan jezelf.
Verleden en toekomst lijken afgesneden.
Er is alleen maar het nu:
nu is het moment om te overleven;
nu is het moment om richting te zoeken;
nu zul je moeten weten
of je verder gaat of niet.

Gedreven door de Geest
ging Jezus deze woestijn in.
Hij stond voor de keuze
om met zijn voor- of tegenstanders
mee te gaan.
Hij kon kiezen voor of tegen het leven.
De Geest hield Hem overeind.
Hij koos voor de weg naar Jeruzalem,
de weg naar dood, de weg naar leven.
Het pijnlijk verlangen naar leven
in de geest van God,
hield Hem op de been.

Midden in de woestijn van ons leven
heeft Jezus voor ons een Blijde Boodschap.
Niet dood en ellende, niet ziekte en haat
hebben het laatste woord.
We kunnen ze niet ontlopen.
Ze overkomen ons, ze worden ons aangedaan.
De boodschap van leven, nu en eens voorgoed,
is als een oase in ons bestaan.
In de pijn van ons leven
mogen we het verlangen levend houden
naar toekomst, naar het Rijk Gods.

Wim Holterman osfs