Exodus 20,1-17 ; Johannes  2,13-25.

VAN HARTE LEVEN

Leven is meer dan een aantal plichtplegingen,
meer dan vastgeroeste gewoontes en riten.
Het vraagt om bezieling, om een doorleefde werkelijkheid.
Waar de geest verdwenen is,
daar verdort het leven tot dode wetten en gebruiken.
Feitelijk zijn de Tien Geboden zo uitgegroeid
tot een strak keurslijf, waarin mensen bekneld leefden.
Ze werden als een gevreesde weegschaal
waarop het leven van mensen gewogen moest worden.
En conclusie was meestal: “Te licht bevonden”.
De Geboden waren een stok achter de deur,
een graadmeter voor goed of slecht leven.

“Ik ben de God, die u hebt weggeleid uit Egypte, dat slavenhuis”.
Hij is een bevrijdende God, een God die opkomt voor mensen.
Hij geeft aan mensen een aantal wenken om te leven,
minimumeisen om van het leven iets te maken.
Maar telkens staat voorop, dat er ruimte is
om te leven in verbondenheid met God en mensen.
‘Niet doden’ wordt dan ‘leven geven’;
‘niet stelen’ wordt werken aan gerechtigheid
en ‘geen echtbreuk plegen’ wordt ‘van trouwe liefde’
een halszaak maken.
Zo worden de Tien Geboden richtingwijzers,
woorden van waaruit we mogen leven,
van harte, enthousiast en bezield.
Zo mogen we mensen zijn van het Verbond.

Wim Holterman osfs