Salesiaans Contact april 2024
Voor de maand april bieden wij u opnieuw een Salesiaans Contact aan. Hopelijk vindt u hierin iets van (h)erkenning, van inspiratie voor het leven van alledag. Graag wens ik u namens de redactie opnieuw veel leesplezier.
Wim Holterman osfs
Tijd vliegt
Zo zit je een stukje te schrijven voor het januari nummer van het Salesiaans Contact over je net begonnen pensioen (mijn pensioen werd alsnog 2 maandjes uitgesteld doordat mijn opvolgster ziek was geworden en de belastingdienst daar geen boodschap aan heeft) en zo hebben we de vastentijd en Pasen alweer achter de rug. Een vastentijd waarin veel gebeurd is: 
*een intieme viering ter gelegenheid van het 65 jarig priesterjubileum van Willem Spann
*in onze eigen parochie hebben we na 15 jaar afscheid moeten nemen van onze pastoraal werkster Wies Sarôt; een echte aderlating want zij was erg actief vooral op het gebied van catechese voor alle leeftijdsgroepen en daarbij is ze ook een mooi mens
*2 weken na haar afscheid zijn we met een delegatie naar de installatieviering van haar geweest in Beesd waar ze gaat werken in het Rivierenland
*samen met Gonnie Petterson vorm ik bij ons in de parochie de werkgroep Doopgesprekken en we hadden net besloten om de werkgroep op te heffen, wegens gebrek aan aanmeldingen van dopelingen, of er kwam een aanmelding, het was ruim een jaar geleden dat er bij ons gedoopt was, dit kindje is natuurlijk gewoon gedoopt hoor, maar de werkgroep is toch gestopt
*de dochter van een jonge vrouw uit Eritrea, waar ik al ca. 8 jaar buddy van ben, is ongepland zwanger geraakt en dat geeft ook weer de nodige werkzaamheden om één en ander klaar te krijgen voor de komst van de baby, wat vanaf het moment dat ik het officieel wist, nog 2 maanden te gaan was, en zoals de meeste van jullie wel weten komt er nogal wat bij kijken, zoals wieg, kinderwagen, kleertjes en noem maar op.
Om nog even terug te komen op de pastoraal werkster Wies Sarôt, zij verzorgde al jaren in de advent- en vastentijd een dagelijkse nieuwsbrief met bezinningsteksten rond een bepaald thema, via de mail en daar kon je ook op reageren, het was altijd erg inspirerend en ook een dagelijks moment van rust. Niet alleen de teksten maar ook vaak verwijzingen naar een toepasselijk lied of een filmpje dat het thema uitlegt voor kinderen. Voor haar afscheid had ze geld gevraagd om dit te kunnen blijven doen tot aan haar pensioen, het geld is er gekomen, en zij gaat dus door met deze nieuwsbrieven, nu niet meer voor 2 maar voor 4 parochies.
In een boekwinkel zag ik het boekje: Woorden doen ertoe, van Marinus van den Berg, liggen en dat sprak me meteen aan. Eén van die teksten is zo actueel dat ik die graag met jullie wil delen: (eigenlijk kan ik jullie het hele boekje aanraden)
Vrede en vreugde
Blijf mijn vrede en mijn vreugde
In alle onrust en onvrede van deze tijd
Laat mij vreugde verspreiden
Op deze dag, waar ik zal zijn
Maak mij ontvankelijk
Voor de vrede die naar me toekomt
Laat mijn vertrouwen groeien
In mensen die vrede brengen
Marinus van den Berg
Zo zie je maar, van het vallen in een zwart gat bij pensionering is bij mij zeker geen sprake, want buiten al deze dingen om hebben wij natuurlijk ook nog de beslommeringen rond de kinderen en kleinkinderen; voorgaan bij vieringen in onze locatie en deel uitmaken van de werkgroep spiritualiteit van onze Salesiaanse
familie, maar zolang ik er nog steeds energie van krijg blijf ik het zo doen.
Loes Wiggerts
LIEFDE IS: GOD TUSSEN ONS IN
Een sfeerverslag
Nee, dit is geen tegeltjeswijsheid. Het is één zinnetje uit de overweging die Kees Jongeneelen houdt in de slotviering van onze Salesiaanse Familiedag op 6 april jongstleden. Het is een viering, die die liefde voelbaar en tastbaar maakt. Het voelt als zijn we veertig Emmaüsgangers die zich een dag lang mogen laven aan woorden uit de Schrift, aan gedeelde gevoelens en ervaringen uit ieders binnenste. Bij het Breken van het Brood en het Delen van de Beker wordt dat tastbaar en voelbaar: Liefde is God tussen ons in. Soms mag je dat (even) ervaren. Je wordt er door geraakt en je weet, dat dit een breed gedragen dankbaar gevoel is. Dit relaas is niet zomaar een ‘verslag’, maar eerder een persoonlijke beleving, die hopelijk door de andere deelnemers ook zo gevoeld is en die voor degenen die dit lezen wellicht aanstekelijk kan werken.
Op zaterdagmorgen om negen uur vertrekken wij (Marga, Marie-José en ondergetekende) om Ria in het mooie centrum van Schijndel op te pikken. We zetten koers naar het inmiddels vertrouwde Eemnes. Soms wordt er onderweg gesproken met elkaar. Soms zijn we gewoon stil, genietend van het eindelijk zonnige landschap en van de betrekkelijke rust die er nog heerst op de snelweg. Je voelt in die stilte iets van verwachting, iets van een dag die net wat mooier en diepgaander is dan andere gewone dagen. Voor mezelf, die in het ‘complot’ (de werkgroep Spiritualiteit die de dag heeft voorbereid) zit, is er ook iets van een blijvende spanning. Hoe zal de dag aanslaan? Treffen we de goede toon? Tegelijk denk ik aan het lied dat we in de gewone weekendvieringen zouden zingen: ‘Waar liefde heerst en vriendschap, daar is God’. En dan kan het niet stuk, omdat je weet en voelt, dat binnen onze Salesiaanse Familie iets is van een Dragende Kracht die ons samenzijn steeds weer goed maakt.
Na de gastvrije ontvangst door de Eemnesser Kringen mogen we genieten van een hartelijk weerzien van zoveel bekende mensen. In zo’n kring is de koffie en een warm Brabants worstenbroodje dubbel zo lekker. Het is als een hele mooie prelude op een nog mooiere dag. Eerst richten we al onze aandacht op een videopresentatie van een bevlogen preek van Henri Nouwen, eens gehouden in de overvolle Christal Cathedral in Garden Grove (Californië). Een preek – even bewegelijk als beeldend – met als kernthema: ‘Wij zijn allen de geliefde zonen en dochters van God’. Onze nabespreking begint met een korte stilte om bij onszelf te zien wat deze meditatie met ons doet. Vervolgens delen we dat in kleine groepjes met elkaar. Zelf heb ik de taak om zo’n klein groepje te leiden. Tegelijkertijd probeer ik wat losse aantekeningen te maken. Hoe het gesprek in de andere groepjes verloopt, weet ik niet. Ook van het gesprek in mijn eigen groep kan (en wil) ik geen verslag doen, omdat er vaak toch heel persoonlijke dingen en ervaringen worden gedeeld. Woorden, kreten, die ik opschrijf, vertolken diepe gevoelens en zijn daarom zo kostbaar. Elk gedeeld verhaal is als een geschenk aan elkaar. Er komen woorden naar boven als: je hart openzetten, ontvankelijkheid, veerkracht, overgave, verwondering, rust, positief in het leven staan, nederigheid, het negatieve in jezelf omvormen naar iets positiefs. Het kost ons niet veel moeite om in al die flarden van woorden en verhalen iets te herkennen van de Salesiaanse Spiritualiteit die we ons in ons leven gaandeweg proberen eigen te maken.
Helemaal in de geest van Franciscus van Sales sluiten we ons werken in de kleine groepjes af met het plukken van een bloem uit de spirituele tuin van onze meditatie. Op een fotokaart met een bloem erop krijgen we de gelegenheid om een gedachte, een zegenwens, een quote, op te schrijven en die te delen met de buurman/vrouw naast je. Ik houd stiekem één kaart achter om u een indruk te geven of om wellicht ook een wens of een vitamientje te delen met iemand naast u.
Na de lunch met een wat verlaat maar overheerlijk broodje kroket is het alweer tijd voor de slotviering in de Nicolaaskerk, die nog helemaal in de Paassfeer versierd is. Na zo’n dag kan het haast niet anders dan dat het vieren van wat we samen beleefd hebben een feestelijk, dankbaar en geladen karakter krijgt. Het samen zingen, het samen luisteren naar woorden die er toe doen, het bidden met woorden uit ons binnenste, het samen vibreren onder de welluidende klanken van het orgel, zijn als een ‘hemelse’ apotheose.
Het was een goede en inspirerende dag onze Salesiaanse Familie waardig. Toen weer op weg naar huis. Weer met vieren in de auto of…was ook ‘God tussen ons in’?
Wim Holterman osfs
