Pensioen
Wie gaat, blijft. En wie blijft, gaat. In je geest en met je liefde ga je immers met de ander mee, iets van jezelf gaat mee. Maar van die ander blijft ook iets hier: haar liefde. Zo ben je veel meer één hart en één lichaam dan je denkt.
Franciscus van Sales
En dan ineens, ben je met pensioen. Iets waar ik toch best al even mee bezig ben geweest, maar dan toch is die laatste werkdag er. Ruim 26 jaar ben ik bij deze werkgever in dienst geweest. Een droombaan: begonnen met een uur of 3 per week, dat langzaamaan uitgebouwd naar bijna 20 uur en daarna weer rustig aan terug naar ca. 10 uur per week; werktijden naar eigen inzicht in te delen. Als het werk maar gedaan werd.
Ik deed de administratie van een hoveniersbedrijf en beplantingshandel; urenregistratie, facturen, offertes uitwerken, debiteuren, crediteuren, bankzaken en personeelszaken. Het was altijd erg afwisselend. Mijn werkgever kende ik al heel lang voor ik bij hem in dienst kwam, hij is een neef van Cees, mijn man, en wij hadden al regelmatig contact met hem.
Vooral in de beginjaren met de kinderen nog thuis was die flexibiliteit heerlijk. In principe had ik wel vaste werkdagen, anders blijf je dingen vooruitschuiven, maar indien nodig kon ik makkelijk wisselen. Het was een leuke baan waar ik veel collega’s heb zien komen en gaan, degenen die gingen zijn bijna allemaal zelfstandig hovenier geworden, die dan weer bij de beplantingshandel hun planten en bomen kwamen halen. Het was niet alleen het werk wat voldoening gaf maar ook de jaarlijkse uitstapjes, weekendjes weg naar de Ardennen en de laatste jaren naar Duitsland, BBQ en etentjes rond kerst het was allemaal erg gezellig. Met een aantal oud collega’s spreken we regelmatig af om iets te eten of te drinken en weer even lekker bij te kletsen, dat zijn vrienden geworden.
Het jaar 2022 heb ik een papieren agenda bijgehouden met alles wat ik deed omdat je veel dingen op de automatische piloot doet en aan de hand daarvan heb ik een draaiboek gemaakt. Er moest een opvolger gezocht worden, maar die liggen niet voor het oprapen. De oplossing kwam uit onverwachte hoek, een vrouwelijke collega, die op de kwekerij werkte, wilde eigenlijk minder lichamelijk zwaar werk gaan doen en wilde de administratie wel gaan proberen.
In maart 2023 zijn we begonnen en heeft ze langzamerhand steeds meer taken van mij overgenomen.
Mijn pensioendatum was eigenlijk 22-11 maar op verzoek heb ik het jaar uit gewerkt. Ik heb ook moeten beloven dat ik af en toe nog eens langs-kom, niet alleen om te helpen met administratieve vragen maar ook bij de vrijmibo. (vrijdagmiddagborrel)
Na de feestdagen is dan nu echt mijn gepensioneerde leven begonnen, en ik maak me geen zorgen dat ik in een gat zal vallen, ik heb genoeg om handen en wie weet komt de stapel boeken die klaar liggen om te lezen nu ook eens aan de beurt.
Loes Wiggerts
