Graag bieden wij u dit nieuwe Salesiaans Contact aan met daarin enkele aspecten van onze Salesiaanse Spiritualiteit. We hopen dat het u aanspreekt en dat u het meeneemt in uw leven van alledag. Veel leesplezier.
FRANÇOIS DE SALES EN DE VREDE
Oorlog en vrede
Met grote regelmaat wordt ik overdag gekweld door een hels kabaal.
F-16’s en F-35’s knallen nauwelijks zichtbaar door de lucht. De vliegbasis Volkel is niet ver. Atoomwapens liggen in de buurt. Krantenberichten rapporteren dagelijks over de meest wrede en troosteloze oorlogen slechts een paar uur vliegen van hier. Wereldleiders worden afgeschilderd als roofdieren. Afgeschermd van de wereld en in immense zelfbescherming zijn ze op zoek naar hun prooi. Platgebombardeerde steden en dorpen vertellen over de waanzin van de oorlog, vooral over het lijden en de pijn van zoveel machteloze en onschuldige slachtoffers. Gebrek aan voedsel en hygiëne bedreigt de levens van talloze mensen, vooral van weerloze kinderen. Hun ogen weerspiegelen hun doodsangst, hun tranen spreken van hun schrijnend verdriet om hen die aan het front een zinloze dood tegemoet gaan. De eerste slachtoffers van elke oorlog zijn het gezond verstand en de waarheid. Ik hoor mensen zeggen, dat ze niet meer naar het journaal durven kijken. Het zinloze lijden van mensen grijpt hen al te zeer aan. Begrijpelijk! Zelf blijf ik kijken. Ik wil mijn ogen niet sluiten voor de dood die mensen elkaar aandoen. Tegelijk voel ik een machteloze woede in me, een brandende opstandigheid. De wetenschap dat er op een slagveld nog nooit een oorlog is gewonnen is blijkbaar nog niet ingedaald bij de zogenaamde leiders van onze wereld. Oorlog: de grootste schande van onze beschaving! Vrede: de les uit de geschiedenis die zo verschrikkelijk gemakkelijk wordt vergeten.
François de Sales en de oorlog
François is geboren op 21 augustus 1567. Heel West Europa is in die dagen in rep en roer. Oorlogen volgen elkaar in rap tempo op. Philips II stuurt Alva met zijn leger door Frankrijk – ook via Annecy en Thorens – richting het calvinistische Noorden. De vader van François – een goede krijgsman en uitstekend diplomaat – kiest de kant van de katholieken. Ook in hun eigen omgeving zijn er telkens weer schermutselingen. De bevolking van Savoye is door dit oorlogsgekrakeel in armoede vervallen. Mannen die geronseld zijn om in dienst van de hertog te vechten blijven vaak achter op het slagveld. Daardoor moeten vrouwen en kinderen leven in armoede. Voor François de Sales is de oorlog nooit ver. Als hij op 12-jarige leeftijd verhuist naar Parijs om daar te gaan studeren ziet hij onderweg overal de gevolgen van de veelvuldige oorlogen. In Lyon ziet hij – zo schrijft E.J. Lajeunie – dat alleen de muren van de Fourvières-kathedraal nog overeind staan. In Bourges zag hij hoe de beeldenstorm zijn verwoestend werk had gedaan. Hij werd diep geraakt door de zinloze barbarij die elke oorlog is.
François de Sales als vredesstichter
Al lezend in de zeer uitgebreide en zeer goed gedocumenteerde levensbeschrijving van François door E.T. Lajeunie (Franz von Sales, Leben – Lehre – Werk, Eichstätt und Wien) heb ik nergens kunnen ontdekken, dat onze François op de barricaden gaat om oorlogen tot een einde te brengen en de vrede te herstellen. Hij sluit echter zijn ogen niet als hij conflicten tussen mensen en tussen groepen ontdekt.
Hij aarzelt niet om op te komen voor hen die te lijden hebben van zinloos geweld. Zo schrijft Lajeunie bijvoorbeeld (blz416): 
Wat kon de bisschop doen om de mensen tegen een dergelijke onderdrukking te beschermen? Oorlogen, troepen, dure hofhouding en prinselijke decreten konden immers niet voorkomen worden: de wetten moeten gehoorzaamd worden, ook al zijn ze hard; maar telkens als hij kan, aarzelt hij geen moment om voor dit onderdrukte volk op te komen wanneer hun rechten geschonden worden en hun ellende hemel schreiend is. Zo bemiddelde hij in 1611 bij de hertog voor de inwoners van Sixt: “Een aardverschuiving in februari 1602 verwoestte een zeer groot deel van hun bezittingen en veranderde het toch al ellendige volk in echte armoedzaaiers”. De bisschop vroeg daarom dat de onfortuinlijke mensen van hun belastingdruk zouden worden ontheven naarmate de schade die ze hadden geleden.”
François en de vrede
Als jonge priester-missionaris in de Chablais ervaart François aan den lijve wat gevaar en geweld met een mens kunnen doen. Hij is er zijn leven vaak niet zeker. Toen hij preekte bij de Sint Hippolytuskerk in Thonon werd hem toegeroepen dat hij door de duivel bezeten was. Maar hij is er de mens niet naar om zulke scheldkanonnades met gelijke munt te betalen. Hij beschikt over een zachtmoedig en ontwapenend incasseringsvermogen. Gaandeweg zijn leven heeft hij zich een gelijkmoedigheid verworven waardoor hij niet van zijn stuk te brengen is. In een brief aan zijn grote vriend Antoine Favre – geschreven te Les Allinges in 1595 – citeert hij de H. Augustinus: “We moeten altijd verlangen naar vrede en naar oorlog alleen als het echt niet anders kan”.
In zijn talloze preken en brieven heeft hij het vaak over vrede, maar dan met name over innerlijke vrede. Een mens kan alleen in vrede leven als hij vrede heeft in zichzelf. In zijn geestelijke begeleiding is leven in harmonie met zichzelf en de naaste, met God en de wereld. Zo houdt hij in een preek –gehouden in Annecy op 29 juni 1593 –zijn toehoorders voor: “Ik weet dat jullie allemaal naar de vrede verlangen. Daarom wil ik jullie met de koninklijke profeet zeggen: als jullie die willen bereiken, wend je dan tot God met petities en gebeden: ‘Vraag wat vrede zal brengen in Jeruzalem (Psalm 121:6). Heb Hem lief met heel je hart, dien Hem trouw, vermijd zorgvuldig alles wat Hem kan beledigen. Op deze manier zul je vrede bereiken, want er staat: “Overvloedige vrede voor hen die de wet van God liefhebben en voor wie niets aanstoot geeft (Ps. 118:163)”. Dat wij ons die innerlijke vrede eigen mogen maken en alle strijd ontwapenen met het wapen van de liefde.
Wim Holterman osfs
Europese Conferentie
Op maandag 8 januari zijn Wim Holterman en ik naar Overbach ( Jülich-Barmen, Duitsland) afgereisd om deel te nemen aan de Europese Conferentie. Onze generale overste Barry Strong wil dat wij als Europese entiteiten regelmatig samenkomen om onze werkzaamheden en ideeën uit te wisselen, elkaar te inspireren en te bemoedigen in een steeds ouder en kleiner wordende gemeenschap in Europa. Maandagavond hadden we een eerste bespreking samen met de vertegenwoordiging uit Frankrijk-Benin, Italië en de Duitssprekende provincie, die deze keer als gastheer fungeerde.
Na de Eucharistieviering en het ontbijt op dinsdagmorgen hebben we ons onder de uitstekende leiding van onze gastheer Josef Költringer, provinciale overste, gebogen over vier vragen:
- Als de Oblaten nu opnieuw gesticht zouden worden: wat zou dan hun opdracht en werk moeten zijn in deze wereld.
- Pastoraat in Europa en West-Afrika in de 21e eeuw.
“Tekenen des tijds” in onze eenheden die schreeuwen om een Oblatenantwoord met ons charisma en onze zending. “Wat zijn de uitdagingen in onze verschillende landen en culturen.”
- Samenwerking van de Europese – West-Afrikaanse gemeenschappen: wat werkt goed – wat heeft onze aandacht nodig – wat zou beter kunnen werken?
4. Een internationale communiteit beginnen in Troyes, de stad waar onze Stichter Pater Louis Brisson in 1875 de start maakte met onze Congregatie.
Wanneer u dit leest zult u wellicht begrijpen dat er geen pasklare antwoorden gevonden zijn op al deze vragen. Wel was het een boeiende en goede uitwisseling met een grote openheid en soms ook emotie. Vooral ook de ontmoeting was weldadig en vriendschappelijk. Met een goed gevoel keerde iedereen woensdag huiswaarts, wel met de vraag wanneer en hoe komen we thuis vanwege boerenblokkades en stakend treinpersoneel. Op ónze terugreis was er geen vuiltje aan de lucht, maar de twee Oblaten uit Wenen hebben er met de trein 15 uur over gedaan om thuis te komen.
Onze jubilaris pater Willem Spann
21 februari 2024 is het 65 jaar geleden dat Willem Spann samen met Kees Koning in de kapel van de paters van de H. Geest in Gemert 
door Mgr. W. Bekkers tot priester werd gewijd. Na zijn wijding kreeg hij de opdracht om klassieke talen te gaan studeren aan de universiteit van Nijmegen. Na zijn studie werd Willem leraar op het Mill-Hillcollege te Tilburg totdat hij op 1 augustus 1986 door Mgr. J. Terschure benoemd werd tot pastoor van de H. Geestparochie te Goirle. Van 1992 – 1996 was hij lid van het generale bestuur van onze Congregatie en voor 50% werkzaam in het pastoraat totdat hij in 2001 afscheid nam van Goirle en zijn intrek nam in het Generalaat van de Fraters in Tilburg.
Sinds september 2016 geniet Willem verzorging in Woonzorgcentrum Joannes Zwijsen te Tilburg. Willem viert dit jubileum driemaal. In Sint Oedenrode met zijn medebroeders, in Joannes Zwijsen met de Fraters en als klapstuk in de parochiekerk van Millingen aan de Rijn samen met zijn hele familie. We wensen Willem feestelijke vieringen en nog vele goede jaren in ons midden, gevuld met zijn humor en vitaliteit.
Wie Willem met dit jubileum wil feliciteren, zijn adres is:
R.P. W. Spann osfs,
Burg. Brokxlaan 1407
5041 RR TILBURG
e-mail:w.spann@outlook.com
Kees Jongeneelen osfs
FEEST VAN FRANCISCUS VAN SALES
27 Januari 2024, een zonovergoten zaterdag. We vieren vandaag de verjaardag van onze Frans van Sales. Het is officieel de 24ste maar zo als zo vaak, wordt dit bij ons in ‘t weekend gevierd. Gelukkig geen oponthoud onderweg. Iedereen blij gestemd ook omdat er eindelijk geen grijs wolkendek was, maar een mooie zonnige hemel. En ook om de Salesiaanse familie te ontmoeten! 10.30 Uur werden we hartelijk welkom geheten door de kringen van Eemnes in de Schoter. Er werd ook een houten “boom” opgezet, gemaakt door Jack en Marus. Daarover straks meer.
Na de koffie met wat lekkers en gezellig even bijpraten, werd het altaar in orde gebracht en de stoelen verzet om samen te kunnen vieren. Kees ging ons voor. ‘n Prachtig verzorgd boekje voor de liederen en de teksten. Er werd, zoals gewoonlijk, geweldig meegezongen!! Zo prachtig klinkt dat. In deze viering kwam speciaal naar voren: Voor IEDEREEN, je bent GOED zoals je bent! We weten het wel, maar of je het altijd zo voelt zijn twee verschillende dingen. Door herhaling leren we dat je voor God altijd goed bent zoals je bent! De Goddelijke liefde over volmaaktheid. Frans v Sales leert ons dat we streven naar volmaaktheid door het te DOEN.
De overweging
“Alles uit liefde en niet omdat het moet.”
Alles wat zonder liefde is, is zonder betekenis. Ook mooie pijlers: De liefde heeft twee armen: de ene omvat God en de ander je naaste. Hij leert ons ook dat bidden ons kan helpen. Op Zijn tijd en Zijn manier en niet altijd zoals wij dat willen. Liefde van God doorgeven aan anderen in de wereld door hartelijkheid, zachtmoedigheid, barmhartigheid en geduld. En we kunnen daar elke dag opnieuw mee beginnen. Ieder mag dat op zijn/haar eigen manier doen: God liefhebben. Weten dat God altijd bij je is. Je bent GOED zoals je bent en Hij laat niemand uit Zijn genade vallen.
Daarna volgde de Eucharistie. Er waren liederen in ‘t boekje van Willem Spann. Natuurlijk werd de H. Mis afgesloten met het lied: Frans van Sales is zijn naam. Het was een prachtige inspirerende viering. Dank daarvoor.
De Boom
We kregen allemaal drie blaadjes om antwoorden op vragen op te schrijven. Later werden die aan de boom gehangen. De Werkgroep Spiritualiteit had deze vragen gemaakt. Wat gaat er goed? Wat kan er verbeterd worden? Nieuwe ideeën. De Werkgroep kan uit de antwoorden weer nieuwe inspiratie halen. Het stond wel heel gezellig zo’n boom met allemaal blaadjes door onszelf ingevuld. Toen de boom vol hing, was ‘t tijd voor het stamppottenbuffet. Heerlijke boerenkool, zuurkool, hutspot met saus, balletjes, speklapjes, worst en spekkies. We lieten het ons geweldig smaken!! Heel gezellig samen de maaltijd gebruiken, echt een familiegevoel. 
Ganzenbord
Na het eten werd er een spel gespeeld. Eerst werden we in groepjes verdeeld. Het was een vorm van ganzenbord over Frans van Sales. Diverse vragen en opdrachten moesten uitgevoerd worden. Gelukkig waren er experts aan tafel. Blijft altijd leuk en spannend een spel spelen! Natuurlijk ook met stemverheffing net zoals “thuis”. Zeker als er vragen beantwoord moesten worden. Ook lachen natuurlijk. Iedereen genoot er van. En je leerde weer wat over onze heilige Frans. Als prijs kregen we een kaarsje van Don Bosco en een lichtje van Frans van Sales en Jeanne de Chantal.
Na het spel namen we afscheid van elkaar en gingen na een geslaagde dag voldaan weer naar huis. Hartelijk dank, Kringen van Eemnes, voor de gastvrijheid. Dank je wel Werkgroep Spiritualiteit. Dank je wel, Kees, voor de mooie viering. Dank je wel, lieve familie, voor jullie hartelijkheid.
Diny Mouris-van Dam
