Salesiaans contact januari 2024
C O N T A C T J A N U A R I 2 0 2 4
EEN NIEUWJAARSWENS
Leven wens ik jou toe:
jij die aan het begin van je leven staat,
een leven dat toekomst en ruimte schenkt.
Ik gun jou een leven van vrede en wijsheid:
dat je een geschenk mag zijn voor velen.
Leven wens ik jou toe:
jij die leeft en werkt voor je gezin,
een leven van geven van het beste in jou.
Ik gun jou blijdschap en vreugde,
maar ook kracht en uithoudingsvermogen:
dat je een geschenk mag zijn voor wie jou lief zijn.
Leven wens ik jou toe:
jij die terugkijkt op je voorbije leven:
dat je een dankbaar mens bent,
genietend van je gezin, van je werk.
Leven wens ik jou toe:
jij die ernstig ziek bent of levensmoe:
dat je hartelijke mensen om je heen vindt,
mensen die van je houden, die je niet in de steek laten.
dat de God van Leven en Liefde je blijft omringen.
Een zalig en gelukkig Nieuwjaar!
Wim Holterman
Wie gaat, blijft. En wie blijft, gaat. In je geest en met je liefde ga je immers met de ander mee, iets van jezelf gaat mee. Maar van die ander blijft ook iets hier: haar liefde. Zo ben je veel meer één hart en één lichaam dan je denkt.
Franciscus van Sales
En dan ineens, ben je met pensioen. Iets waar ik toch best al even mee bezig ben geweest, maar dan toch is die laatste werkdag er. Ruim 26 jaar ben ik bij deze werkgever in dienst geweest. Een droombaan: begonnen met een uur of 3 per week, dat langzaamaan uitgebouwd naar bijna 20 uur en daarna weer rustig aan terug naar ca. 10 uur per week; werktijden naar eigen inzicht in te delen. Als het werk maar gedaan werd.
Ik deed de administratie van een hoveniersbedrijf en beplantingshandel; urenregistratie, facturen, offertes uitwerken, debiteuren, crediteuren, bankzaken en personeelszaken. Het was altijd erg afwisselend.
Mijn werkgever kende ik al heel lang voor ik bij hem in dienst kwam, hij is een neef van Cees, mijn man, en wij hadden al regelmatig contact met hem.
Vooral in de beginjaren met de kinderen nog thuis was die flexibiliteit heerlijk. In principe had ik wel vaste werkdagen, anders blijf je dingen vooruitschuiven, maar indien nodig kon ik makkelijk wisselen.
Het was een leuke baan waar ik veel collega’s heb zien komen en gaan, degenen die gingen zijn bijna allemaal zelfstandig hovenier geworden, die dan weer bij de beplantingshandel hun planten en bomen kwamen halen. Het was niet alleen het werk wat voldoening gaf maar ook de jaarlijkse uitstapjes, weekendjes weg naar de Ardennen en de laatste jaren naar Duitsland, BBQ en etentjes rond kerst het was allemaal erg gezellig.
Met een aantal oud collega’s spreken we regelmatig af om iets te eten of te drinken en weer even lekker bij te kletsen, dat zijn vrienden geworden.
Het jaar 2022 heb ik een papieren agenda bijgehouden met alles wat ik deed omdat je veel dingen op de automatische piloot doet en aan de hand daarvan heb ik een draaiboek gemaakt.
Er moest een opvolger gezocht worden, maar die liggen niet voor het oprapen. De oplossing kwam uit onverwachte hoek, een vrouwelijke collega, die op de kwekerij werkte, wilde eigenlijk minder lichamelijk zwaar werk gaan doen en wilde de administratie wel gaan proberen.
In maart 2023 zijn we begonnen en heeft ze langzamerhand steeds meer taken van mij overgenomen.
Mijn pensioendatum was eigenlijk 22-11 maar op verzoek heb ik het jaar uit gewerkt. Ik heb ook moeten beloven dat ik af en toe nog eens langskom ,niet alleen om te helpen met administratieve vragen maar ook bij de vrijmibo. (vrijdagmiddagborrel)
Na de feestdagen is dan nu echt mijn gepensioneerde leven begonnen, en ik maak me geen zorgen dat ik in een gat zal vallen, ik heb genoeg om handen en wie weet komt de stapel boeken die klaar liggen om te lezen nu ook eens aan de beurt.
Loes Wiggerts
EEN BEMOEDIGING VAN FRANCISCUS VAN SALES EN JEANNE DE CHANTAL AAN HET BEGIN VAN HET NIEUWE JAAR
Ik zal blij zijn als 2023 voorbij is, verzuchtte iemand, voor wie het blijkbaar niet zo’n goed jaar is geweest. En de laatste weken hoorde je van alle kanten sombere geluiden, oorlog overal, allerlei rampen, wat staat ons te wachten, we zijn er weer met onze neus opgedrukt, de kwetsbaarheid van het menselijk bestaan, de gebrokenheid van onze wereld. En misschien hebben we dat ook wel heel dichtbij ervaren in ons eigen leven, teleurstelling, ziekte, pijn en verdriet, om een verbroken relatie, een vriendschap die stuk liep, de onmacht om dingen te veranderen. Dat alles laat pijnlijke sporen in je achter en de littekens draag je ervan mee.
Ik hoop dat het niet enkel angst is, die we meegenomen hebben of onzekerheid en pessimisme. Ik hoop dat we ook gedacht hebben aan dankbaarheid, geduld, doorzettingsvermogen, hoop en vertrouwen. Ik hoop in het nieuwe jaar op mensen die bergen verzetten, die door blijven gaan, ja zelfs tegen de verdrukking in, want ik onderschrijf wat iemand me deze dagen schreef als kerst en nieuwjaarswens: “wie gelooft kan bergen verzetten en zo iemand zal zich verzetten tegen bergen onrecht.”
Franciscus van Sales heeft voor ons een boodschap van vertrouwen, niet alleen op God, maar ook op het goede in de mens. Het positieve benaderen ook al zijn er veel negatieve kanten.
De druppel honing doet meer dan het vat azijn. De mens die aan zichzelf twijfelt en het niet meer ziet zitten, kan van hem horen, dat hij bij God nooit afgeschreven is, dat hij honderd procent de moeite waard is, dat hij er mag zijn; een door God beminde mens.
Franciscus huldigt meer het principe: verbeter de wereld, begin met jezelf.
En Hij spreekt over een positieve houding tegenover jezelf, als mens tegenover mens, gefundeerd op een diep Godsvertrouwen. En hieruit vloeit voort hoe hij een lans breekt voor:” geduld, zachtmoedigheid en vertrouwen”. Deze drie horen samen en Hij richt zich dan tot die mensen, die van goede wil zijn, maar zo vaak in de omgang teleurgesteld raken, omdat ze geen resultaten op korte termijn zien.
Franciscus waarschuwt in dit verband voor moedeloosheid en benadrukt juist geduld, zachtmoedigheid en vertrouwen, en hij heeft dan ongetwijfeld de bijbelse beeldspraak van de zaaier uit het Evangelie voor ogen.
Wij planten maar de Heer geeft wasdom; Wij mensen, wij zijn partners in het scheppingswerk van God, instrumenten voor zijn heilsplan met deze wereld. De een zaait en de ander maait en daar kan wel een generatie tussen liggen.
Ook Jeanne de Chantal bemoedigde haar zusters op de laatste zaterdag in december 1529 met de volgende woorden:
“De tijd gaat voorbij, de jaren komen en gaan en wij komen en gaan met hen mee. Toch moeten we een sterk en absoluut voornemen maken dat, als onze Heer wil dat we van dit komende jaar mogen genieten, we dit nieuwe jaar beter zullen gebruiken dan de jaren die eraan vooraf zijn gegaan.
Laten we met een nieuwe en levendige lente in onze pas lopen in dienst van God en van elkaar. Laten we ons opnieuw inspannen om te groeien in onze volmaaktheid. Laten we grote moed vatten om serieus te werken en onszelf te beheersen, en om onszelf te zuiveren van die dingen die ons verhinderen om meer te zijn van wie God ons roept te zijn. Het is gemakkelijk om aan een nieuw jaar te beginnen: het is niet zo gemakkelijk om het tot een goed einde te brengen. Het is niet zo gemakkelijk om onze handen te leggen op het werk dat God van ons verwacht gedurende elke dag van dit nieuwe jaar. Als we het jaar beginnen zonder plannen te maken om ons werk te doen, lopen we het risico dat we weer een jaar voorbij laten glijden zonder dat het iets oplevert voor ons leven. Laat dit niet met je gebeuren; overweeg liever hoe goed je gebruik maakt van elk moment dat God je geeft. We worden ouder en komen elke dag dichter bij de dood. Onze dagen, maanden en jaren gaan voorbij en komen uiteindelijk tot een einde. Hoe moeten we op deze realiteit reageren? Door al het goede te doen en te hopen op de Heer! Laten we onze staat en levensfase zo goed mogelijk omarmen. Laten we de tijd die God ons geeft met grote zorgvuldigheid gebruiken. Hoewel we uiteindelijk moeten vertrouwen op Gods barmhartigheid, laten we tegelijkertijd onthouden dat we zoveel mogelijk goed moeten doen in de tijd die God ons nu geeft. Laten we dus een nieuw jaar beginnen in de naam van onze Heer. Laten we het beste doen wat we kunnen met het weinige dat we hebben. Terwijl God alleen wil wat we kunnen doen, verwacht God duidelijk van ons dat we doen wat we kunnen. Laten we daarom voorzichtig zijn om te geven wat – in rechtvaardigheid – verschuldigd is aan God en aan elkaar. Laten we doen wat goed is en onze hoop en vertrouwen stellen op Gods oneindige barmhartigheid”.
Laten we in dat geloof en vertrouwen elkaar vasthouden en bemoedigen in het nieuwe jaar.
Kees Jongeneelen osfs
24 januari is de feestdag van Franciscus van Sales.
Samen vieren we dit met onze Salesiaanse Familie op zaterdag 27 januari in Eemnes.
