Salesiaans Contact juni 2023
J U N I 2 0 2 3
VOORWOORD
Als je – zoals Kees Jongeneelen en ik – een gouden jubileum mag vieren dan kijk je onwillekeurig terug. Hoe het allemaal begon. Hoe jong en onervaren je nog was. Dagen en jaren gaan als een film aan je voorbij. Soms in zwart – wit en dan weer in de prachtigste kleuren. Je loopt als het ware de toen begonnen weg nog eens na. Soms een mooi en goed begaanbare weg en dan weer een weg met hobbels en (val)kuilen. Al die dagen en jaren hebben je gemaakt tot wie je nu bent. Ze zijn één doorlopend groeiproces om te worden wie je in aanleg bent. De aansporing van Frans van Sales blijft met je meegaan: ‘Word wie je bent en word dat zo goed mogelijk’. Ze is als een kompas, die je onderweg telkens weer uitnodigt om te kijken of je nog het goede spoor volgt.
In dit juni-nummer van ons Salesiaans Contact stelt Annie van Heerebeek zich ook die vraag: over de eerste duizend dagen van ons leven en ook over de laatste duizend dagen. Een open vraag, die tot nadenken stemt. Tegelijk is het ook een uitnodiging en een uitdaging om hier en nu al ‘te bloeien waar je bent geplant’. Het zijn vragen die er echt toe doen en die hopelijk met ons meegaan als we een wandeling maken in de zomerse natuur of als we op een fietstocht ons hoofd leeg maken en ruimte scheppen voor die goede en indringende vraag.
“Alle begin is moeilijk”: dat is de ervaring van Loes Wiggerts, die ze graag met ons wil delen. Ze beschrijft hoe ze toevallig terecht komt bij een boekje van Theo van Rossum osfs. Ze vindt er gedachten in, die haar raken en die haar aan het denken zetten. De conclusie van dat moeilijke begin wordt voor haar – en wellicht ook voor ons – : “Als liefde ons bindt, is God met ons”. Een gedachte die het overwegen zeker waard is.
Zelf werd ik een dezer dagen geraakt door een gebed van Dietrich Bonhoeffer. Deze dominee werd geboren op 4 februari 1906 en werd op 9 april 1945 vermoord in het concentratiekamp Flossenburg. Wikipedia noemt hem “een vooraanstaand Duits kerkleider, theoloog, verzetsstrijder tegen het nazisme en schrijver van christelijke boeken”. Kortom een groot man! Zijn gebed gaat zo:
God,
U bent met mij begonnen.
U bent mij nabij geweest
en hebt mij niet los willen laten.
U bent mij ook steeds weer
tegemoet gekomen op mijn wegen,
hebt mij verleid en ingepalmd,
hebt tot mijn hart gesproken
en haar bereid gemaakt,
hebt tot mij gesproken
over Uw verlangen
en eeuwige liefde,
over uw trouw en sterkte.
Toen ik kracht nodig had,
maakte U mij sterk,
toen ik rust nodig had,
riep U mij een halt toe,
toen ik vergeving nodig had,
vergaf U mijn schuld.
Diep in mijn hart heb ik dit niet gewild,
maar U overtuigde mij,
mijn wil, mijn verzet, mijn hart.
Heer,
ik heb mij laten overtuigen.
U bent te sterk voor mij.
U hebt gewonnen.
Een schitterend gebed bij ons gouden jubileum. Maar ook voor ieder van u, zo geloof ik. Het zijn woorden ons op het lijf geschreven.
Namens de redactie van Salesiaans Contact wens ik u veel leesplezier en verder alle goeds.
Wim Holterman osfs
Alle begin is moeilijk….
En dan ineens, zit je in de redactie van het Salesiaans Contact. Na een jubileumjaar waarin ik samen met Wil de maandelijkse nieuwsbrief mocht verzorgen vanuit de Werkgroep Spiritualiteit, werd ik door de overgebleven leden van de redactie die de digitale versie van het Salesiaans Contact gaat verzorgen gevraagd me bij hen aan te sluiten. Was ook handig, volgens hen, omdat ze de vergaderingen aansluitend wilden gaan plannen aan de vergaderingen van de Werkgroep Spiritualiteit, en daar ga ik altijd samen met Wil heen, dus of ik kon in de redactie komen of ik zou dan op Wil moeten wachten om naar huis te gaan.
Naast de taak van het verspreiden via de mail van het maandelijkse blad, werd ook gevraagd of ik op regelmatige basis iets wil schrijven. Ik heb aangegeven dat ik dat wel wilde proberen. Dus daar gaan we.
Een aantal weken geleden ging ik bij de plaatselijke kringloop een tas oude boeken inleveren, en dan kan ik het niet laten om ook even rond te lopen en dan vooral even tussen de boeken te snuffelen. En wat kom ik tegen: Franciscus van Sales, Profeet van de LIEFDE. Dit boekje geschreven door Th. Van Rossum uit Beek en Donk is uitgegeven ter gelegenheid van het 125 jarig jubileum van de congregatie der Oblaten en de 80-ste verjaardag van Oblaat Theo van Rossum. Dus als ik het goed heb is dit boekje in 1968 verschenen.
De symbolische afbeelding op de omslag van het boekje: Bij deze twee watervogels, die mensen verbeelden, komen alle natuurelementen –aarde, water, vuur, lucht tot hun recht. De een ontvangt berichten van de bovennatuur, de ander accepteert ze en zo komen ze volkomen in het Midden staan, waar ze eenheid vieren in het goddelijke Licht.
In het boekje, dat misschien verschillende mensen wel al kennen, staan mooie korte uitspraken en verklaringen met eenvoudige lijn tekeningen en foto’s. Ik wil er daar een aantal van met jullie delen.
Franciscus en Jeanne gingen samen op weg naar het Licht. Franciscus hielp haar, om in harmonie te komen met zichzelf en met God-in-haar.
Wij zweven samen Naar het goddelijk Zijn.
Samen één in het ene Licht.
Jullie zullen wel begrijpen dat ik heel blij ben met dit boekje. Het is in duidelijke taal geschreven en toch kun je lang bij te teksten stil staan, er zit een diepere betekenis achter.
De opdracht die er voorin staat is:
Als liefde ons bindt, is God met ons!
Laten we ons daar maar aan vasthouden in deze soms roerige tijden.
Met een vriendelijke groet,
Loes Wiggerts
Duizend dagen.
Al vaker las ik over de eerste duizend dagen van ons leven: hoe belangrijk en van vitaal belang deze zijn. Hoe snel je ontwikkeling dan gaat.
De eerste duizend dagen zijn je ouders om je heen, voelbaar nabij.
Maar hoe gaat het met je als de laatste duizend dagen in aantocht zijn. Hoe snel zal deze ontwikkeling gaan? Dan kom je ook bij het woordje: zingeving.
Pas geleden hadden we een bijeenkomst georganiseerd met als onderwerp: “Zingeving, vooral óók als je ouder wordt”. Twee sprekers namen ons mee in hun boeiende verhaal.
Wat vind ik nog écht belangrijk voor de toekomst?
Welke bagage neem ik mee die laatste duizend dagen?
Veel om over na te denken. Het advies was ook: probeer positief te blijven, je hebt zoveel levenservaring en ook zoveel herinneringen.
Een mevrouw van 87 jaar praatte vaak over haar ouders. Ze sprak steeds in de tegenwoordige tijd. Voor haar waren ze nog dichtbij en ze straalde als ze zei: “Straks komen pa en ma koffiedrinken want ze wonen hier om de hoek”. “U boft”, zei ik dan, “wat lief van ze”. Ze bleven voor haar voor altijd dichtbij.
Op een van onze fietstochten kwam dit weer even bij me op, dat ‘t toch heerlijk is als mooie herinneringen met je mee mogen gaan in die laatste soms moeilijke duizend dagen. En de vraag: wat leerde ik van de minder mooie?
We fietsten langs Franciscus van Sales afgebeeld met pen en boek , zijn beeld bij het kerkhof in Tilburg. Wat zou hij ons willen zeggen over onze laatste duizend dagen. Toch eens opzoeken.
Annie van Heerebeek
