OKTOBER 2022

De twee maanden van Augustus en September zijn voorbij gevlogen als ‘n droom. Ik ben op zaterdag 6 Augustus in Amsterdam aangekomen. Ik heb ‘n prachtige vakantie gehad bij mijn familie, die intussen ook allemaal weer ouder geworden zijn natuurlijk. Mijn oudste zuster Dora is nu al 88 jaar en mijn jongste zusje Nolda is nu 73 jaar. Zij heeft op 13 Augustus haar Gouden bruiloft gevierd met Ad Jonkers. Ook mijn broer Theo heeft zijn Gouden bruiloft gevierd met Mieke.

Ik denk dat we echt bevoorrecht zijn dat we allemaal onze gouden feest hebben kunnen vieren: mijn ouders en ook al mijn broers en zusters. Wij waren met 11 kinderen, waarvan mijn oudste broer is overleden en nu ook drie zwagers in de paar laatste jaren. Ik heb nu afscheid van mijn familie genomen in de hoop dat we elkaar over twee jaren weer zullen zien…

Maar het leven gaat verder. Op vrijdag 30 September, al vroeg in de morgen, ben ik afgehaald bij het vliegveld bij Windhoek door zuster Letitia en P. Koos Walters. In de avond om 6 uur heb ik de H.Mis met de M.S.C. zusters in Mariental gevierd en was ik weer thuis. Op zaterdag ben ik naar Aranos gereden om daar ’n huwelijk te gaan sluiten. Daar zijn maar weinig priesters die huwelijken mogen sluiten voor de Staat en voor de kerk tegelijkertijd. Het was ’n volle kerk en zeven Bruidspaartjes hebben het echte bruidspaar begeleid. Ik ben daarna naar Cambridge zendingsfarm gereden en heb daar geslapen, zodat ik op zondag ook nog de Misviering voor de parochie gehouden heb. Daarna ben ik direkt naar Mariental terug gereden, want we hadden afgesproken dat we in de namiddag om drie uur zouden gaan rijden naar Karasburg om daar te slapen op pad naar Keimoes. Het is ongeveer 720 km van Mariental naar Keimoes.

We waren mooi met het middageten in Keimoes en de meeste medebroeders waren al daar. Ook onze Generale overste P. Barry Strong en zijn assistent F.Danella waren al aangekomen. We hebben ‘n goede praktiese retrete gehad en hebben ook twee aparte vergaderingen gehad, waar we als medebroeders ons eensgezind uitgesproken hebben over onze gemeenschappelijke toekomst als Oblaten Regio van Suid-Afrika. Op donderdagavond hebben we bij de afsluiting van de retrete braaivlees gehouden. Toen we dikke rookwolken over ons huis zagen komen, gingen we kijken wat er aan de hand was. We zagen al gauw dat de vlammen van de buurman naar onze kant op weg waren en de politie en de brandweer is direkt opgebeld, zodat ze moesten komen helpen. Het was angstig om te zien hoe de vlammen de hogere bossen en bomen in de hitte verteerden en ’n regen van vonken door de wind het droge gras overal aan de brand stak. Gelukkig draaide de wind op tijd naar de andere kant en daar loopt ook ’n klein kanaal met water, waar de boeren het water kunnen uitpompen voor hun druiven wingerden, juist langs onze gemeenschappelijke heining. De brandweer heeft het vuur onder kontrole gebracht en we konden met geruste hart gaan slapen.

Bij de afscheidsmis op vrijdagmorgen was ’n kleine plechtigheid. We hadden allemaal ons professiekruis op het altaar gelegd. Onze Generale overste heeft toen die kruisen gezegend en heeft eerst aan P. Carlo zijn kruis over zijn schouders gehangen. Daarna heeft P. Carlo aan ons ons professiekruis gegeven, zodat hij daardoor ook bevestigd is, dat hij de voorlopige overste van ons zal zijn. We zijn na het breakfast weer naar huis gereden en in de avond rond half acht aangekomen.

Juist terug van Keimoes hebben we op zaterdag 8 October weer ’n groot feest om te vieren: Zuster Josefa-Aloysia viert haar gouden professiefeest. Omdat haar familie meer in de buurt van Mariental leeft, hebben de Oblaten zusters het feest maar verschoven naar de grote kerk in Mariental. Daar waren wel 20 Oblaten zusters die deze week in Keetmanshoop retrete gemaakt hebben en nu met de familie dit feest kwamen vieren. Onze Bisschop Willem Christiaans heeft mooi gepreekt. Bijna alle Europese zusters zijn intussen uitgestorven en de zusters van het eigen land beginnen nu ook hun jubileums te vieren. Daar zijn nu nog veel jonge zusters, ook bij de M.S.C. zusters, maar het wordt ook steeds moeilijker om nieuwe roepingen te krijgen.

De M.S.C. zusters waren deze naweek ook bezig om afscheid te nemen van hun provinciale overste Sr. Letitia Andowe. Zij zal naar Rome vertrekken om in de Generale Raad dienstbaar te zijn. De nieuwe provinciale overste is nu aangesteld: Sr. Veronika Iita. Ook zijn de raadsleden al aangesteld. Daar zijn nu ongeveer 40 M.S.C. zusters hier aanwezig en dan moet er natuurlijk ook samen feest gevierd worden.

Nog ‘n kleine storie om die Nuusbrokkies mee af te sluiten. In het afgelopen jaar is mijn laatste tand in mijn onderkaak uitgetrokken. Het was ‘n lange scheve tand, maar hij hield mijn kunstgebit op zijn plek. Mijn tandarts had al gezegd dat ik ’n implant moet laten doen, zodat het gebit vastgezet kan worden. Ik was in Windhoek en die heeft ’n roentgenfoto van mijn hele kop laten maken. Toen vertelde hij mij dat daar te weinig been in mijn onderkaak was om ’n implant te doen. Hij zal ’n chirurg kontakt en die zal ’n stukje been ergens bij mij uithalen en inplanten…! Ik heb die specialist gezegd dat ik 81 jaar oud ben en niet meer zolang zal leven… Toen kwam ik thuis bij mijn familie en die zagen de problemen bij het eten, dat die tanden met het eten rondwandelde… Bij het gouden feest van mijn jongste zus Nolda en Ad Jonkers was ook ‘n tandarts uitgenodigd, hun buurmensen die naast hen wonen: Dion en Ingrid Clemens, prothesetechniker. Zij nodigden mij uit om bij hen te komen. Toen ik zag dat zij zomaar wilde beginnen, vertelde ik haar eerst dat ik wel ’n verzekering heb tegen ongevallen als toerist, maar dat dit niet de tandbehandeling zal gaan betalen natuurlijk. Toen vertelde Ingrid dat haar ma ’n diepgelovige vrouw was en dat zij nu zeker in de hemel zal zijn. Zij heeft altijd gezegd: Wie goed doet, goed ontmoet!!! En daarom wil zij mij ’n mooi stel tanden geven, die waarschijnlijk geen implant nodig hebben… Als ik nu glimlach kijken ’n hele ry blinkende tanden de wereld in en sommigen hebben al gezegd dat ik ’n beetje anders lijk… ja die tanden!!!

Ik wil nog ‘n keer hartelijk dankie zeggen voor allemaal. Ik ben 2 kilo zwaarder geworden in de korte vakantie van 2 maanden van alle koek en cake met aardbeien en frambozen en goede eten en vla en room. Ik wens jullie: wie goed doet… goed ontmoet.

P. Martin.