De maand Januarie is voorbij gevlogen en de wereld van Namibia heeft ‘n andere kleur gekregen. Want na de eerste regen van 10 Januarie zijn er opvolgregens gekomen en overal zijn de grassprietjes en onkruid uit de grond geschoten, zodat het weer hoog tijd wordt om de schoffel te nemen en weer wat orde te gaan scheppen.

Op zondag 6 Februarie heb ik eerst de H.Mis voor de zusters gehouden in Mariental en daarna ben ik weggereden naar Keetmanshoop. Ik heb daar bij onze Bisschop die middag gegeten en namiddag zijn we om 4 uur naar Karasburg gereden. Met Zr. Paule-Elizabeth gaat het nu weer goed. Zij was ‘n paar dagen in het ziekenhuis geweest, maar nu lijkt zij weer heeltemaal okay met haar 93 jaar. We hebben daar geslapen en maandagmorgen zijn we verder gereden naar Heirachabis. Daar ben ik begonnen in Mei 1968 met mijn missionaris leven, Ik was als ‘schaapwachter’ over ongeveer 3000 schapen en als ‘bokwachter’ over 600 geiten aangesteld en dan ook nog de zorg over ‘n school met hostelkinderen en arbeiders en twee buitenplekken, waarvan Ariamsvlei, de grensplek met Suid-Afrika is.

Daar die groot farm van over de 60.000 hectaren zal nu waarschijnlijk op drie afzonderlijke huurders verdeeld worden, zodat elke deel ongeveer 20.000 hectaren groot zal zijn. Het gras stond al zo hoog, dat je met moeite de bestaande paadjes kon zien en die zijn absoluut nodig, want daar liggen grote rotsen en klippen, waar je met ‘n vrachtwagentje bijna niet door kan komen, als je het bestaande paadje uit het oog zou verliezen.

Overal stonden grote poelen met water en bij een riviertje moesten de kousen en schoenen uit om eerst te kijken of we er met het vrachtwagentje zouden kunnen doorrijden. Het water kwam ongeveer tot de knieen en daarom konden we toen toch er doorkomen. Maar het blijft altijd ‘n beetje spannend! We hebben 5 uren door het veld gereden en omdat er drie springbokken waarschijnlijk ‘levensmoe’ waren en te nieuwsgierig waren en bleven staan kijken, wie we waren, hebben we drie springbokken naar huis kunnen meenemen: een voor Karasburg, een voor Gabis en een voor Mariental. Dit was ‘n mooie trip in ‘n groene landschap, dat het hele jaar droog en dor en ‘n kale klipwereld kan zijn. Toen we in de avond naar huis gereden zijn, zijn we nog in ‘n mooie bui regen gekomen en daar was ‘n hele mooie regenboog over de bergen. Bisschop is nog gaan staan om daar ‘n mooie foto van te nemen. Hij viert op 12 Februarie zijn verjaardag en zal 61 jaar oud worden. Vanmorgen heb ik de springbok voor Mariental uit de diepvries meegekregen en ik was mooi met etenstijd in de middag terug in Mariental.

De wolken komen weer mooi op en dit kan gerust nog heel veel gaan regenen. We hebben gezien, dat het zuiden dit jaar al meer gekregen heeft als hier in het midden. De reservaten, de thuislanden, worden ook al ‘n beetje groen, maar daar moet nog heel veel regen komen.

Ik heb ook nog gauw ‘n bezoekje gebracht in Tses bij Emeritus Bisschop Poellitzer. Hij zou vorig jaar ook op vakansie gegaan zijn, maar die corona heeft dit maar steeds verhinderd. Nu hebben we al bijna klaar afgesproken, dat we tussen half Julie proberen ‘n plan te maken om samen weg te vliegen uit Windhoek over Frankfurt… het zijn nog maar plannen, maar dit is lekker om daarna uit te zien.

Verder is hier ook maar min nieuws. Het coronavirus is rustig in Namibia en de scholen en hostels kunnen gewoon aangaan met volle klassen.

Hartelijke groeten voor allemaal en maar weer tot volgende maand Maart.
Alles van die beste,

P. Martin.